رادارهای كوانتومی: رویكردهای فناورانه توسعه منابع و آشكارسازها در فرستنده و گیرنده

رادار سيستمي است كه مبتني بر خواص امواج الكترومغناطيس عمل مي كند و با ارسال امواج و دريافت سيگنال منعكس شده از هدف، مشخصات و مختصات هدف را ارائه مي دهد. آنچه در رادار اهميت دارد، حد تفكيك (دقت)، برد و پايداري در شرايط محيطي (آب و هوايي) سخت مي باشد. در سال هاي اخير رادارها توسعه بسياري يافته اند، و در حال حاضر فناوري هاي كوانتومي در حال ورود به حوزه سنجش از راه دور مي باشد. لذا علائم و نشانه هاي خوبي از ارتقاي فناوري و سامانه هاي راداري با به كارگيري فناوري هاي كوانتومي در حال آشكارشدن است و مراكز تحقيقاتي بسياري در سراسر دنيا در حال مطالعه در اين زمينه مي باشند. در اين رادارها، كه اصطلاحا به "رادارهاي كوانتومي" معروف شده اند، منابع توليد درهم تنيدگي و آشكارسازه اي كوانتومي نقش محوري و تعيين كننده اي دارند. از مهم ترين منابع توليد فوتون درهم تنيده، ميتوان به تقويت كننده پارامتري جوزفسون و فرآيند SPDC اشاره كرد. همچنين از مهم ترين روش هاي آشكارسازي، برتابندگي و تداخل سنجي كوانتومي مي باشد. در اين مقاله ضمن بررسي علمي و تحليلي روندها و پيشرفت هاي انجام شده براي دستيابي به فرستنده ها و گيرنده هاي رادارهاي كوانتومي، روندهاي معقول تر وقابل استفاده در توسعه اين سامانه ها براي استفاده محققين و مراكز تحقيقاتي علاقه مند به اين حوزه نيز مورد بررسي قرار گرفته است و نتايج حاصل از اين تحقيق مي تواند براي طراحي رويكرد مناسب براي ساخت رادار كوانتومي بومي مورد توجه قرار گيرد. در اين مقاله نشان داده ايم كه براي توليد جفتفوتون درهمتنيده، اگر از شرايط سردسازي چشم پوشي كنيم، استفاده از روش JPA مي تواند نسبت به روش SPDC آسان تر و مناسب تر باشد. همچنين براي آشكارسازي فوتون ها، روش برتابندگي با وجود دشواري هايي در پياده سازي، مي تواند نتايج آشكارسازي را بهبود بخشد