بررسی تاب آوری در ساختارهای اجتماعی محدوده شمیران نو با تکیه بر روش qspm

شهرها و محلات آن اغلب محل تراکم بسیار زیاد جمعیت و پدیده های انسان ساخت هستند. به همین دلیل در صورت نبود آمادگی برای مقابله با زلزله و سوانح طبیعی احتمال بروز خسارات جانی و مالی بالا است. از طرف دیگر اینکه مردم چگونه برای مقابله، واکنش یا فائق آمدن بر فشار طبیعی، فشار تکنولوژیکی و یا هرگونه فشار زیاد مهیا شوند، مرتبط با این موضوع است که پس از وقوع یک بلای بزرگ آن جامعه به چه میزان قادر است خود را به حالت اول بازگرداند. در این راستا پرداختن به تابآوری در محلات و اراضی شهری اهمیت و ضرورت پژوهش حاضر را روشن می کند. هدف کلی از پژوهش حاضر، بدست آوردن عوامل تاثیرگذار در میزان تاب آوری اجتماعی محلات شهری و تعیین میزان اهمیت نقش هر یک از این عوامل و بررسی آنها در محدوده شمیران نو تهران می باشد. روش تحقیق این پژوهش توصیفی - تحلیلی، و ماهیت آن کاربردی است. در این پژوهش، ابتدا چارچوب مفهومی تحقیق از طریق جمع آوری اطلاعات از روش مطالعات اسنادی صورت پذیرفت. در ادامه بهمنظور بررسی میزان تاب آوری محلات شهری، براساس نظرات کارشناسان و بررسی پژوهش های قبلی، معیارها و زیرمعیارهای تاب آوری تعیین گردید و این مراحل بر اساس جدول swot دسته بندی شده و با کمک روش QSPM مورد سنجش و بررسی قرار گرفته است رویکرد مدنظر تدافعی بوده و استراتژی های بهینه در این زمینه ارائه گردیده است.