سبک شناسی رباعیات رشید وطواط

رشید وطواط، شاعر و نویسنده قرن ششم، به دلیل آثاری که از خود برجای گذاشته است در ادبیات فارسی جایگاه ویژه ای دارد.هرچند به فراخور ارزش او، در عرصه زبان و ادبیات فارسی، کمتر به این شاعر توجه شده است.اما می توان ادعا کرد که اشعار او زوایای پنهانی دارد که هنوز بدان پرداخته نشده است.از میان سروده های وطواط، رباعیات او اگرچه تعدادشان اندک است اما لطایف و ظرایفی دارد که در این مقاله از سه قلمرو زبانی، ادبی و فکری بررسی شده است. در رباعیات رشید وطواط می توان اکثر آرایه های ادبی را یافت اما دربین این عناصر زیبایی سخن، تشبیه، استعاره بسامد بیشتری دارند.. در دو رباعی او عیوب قافیه وجود دارد و یک رباعی اورا نیز، به مولوی نسبت داده اند.. واژگان عربی در رباعیات ازحد متوسط کمتر وحتی در بعضی رباعی ها تمام واژگان فارسی است. رشید وطواط، رباعیات خود را در تغزل، مدح شاهان و شکوه از روزگار سروده است.معشوق در تغزل های او، همچون اکثر شاعران هم عصر خود، حقیر و زمینی است.تمامی این موارد در این مقاله به طور مبسوط بررسی شده است.