استفاده از کلشیسین در مادران باردار مبتلا به پریکاردیت: توصیه میشود یا خیر؟

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 508

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICMWMI03_027

تاریخ نمایه سازی: 25 اسفند 1399

چکیده مقاله:

برخی از زنان به دلیل بیماری زمینهای مانند پریکاردیت عود کننده ایدیوپاتیک (IRP) نیاز به دریافت کلشیسین دارند. درگیری پریکارد در دوران بارداری به صورت پراکنده میباشد(.(1 پریکاردیت حاد و پریکاردیت عود کننده (RP) شایع ترین بیماریهای پریکاردیال می باشند که در طول بارداری، به درمان پزشکی نیاز دارند. همچنین، بیشتر موارد RP در بارداری ناشناخته است. و اسناد مربوط به RP در بارداری بسیار محدود و شیوه های مدیریتی، بیشتر براساس مطالعات گزارش موردی و نظر متخصصان میباشد(.(1 کلشیسین یک آلکالوئید است(.(2 همانگونه که در تب خانوادگی مدیترانه ای FMF و در بیماری بهجت نشان داده شده است، استفاده از کلشیسین در دوران بارداری، بیخطر و موثر میباشد. البته فقط آن دسته از بیماران که از نظر بالینی به کلشیسین نیاز دارند باید مصرف کلشیسین را در دوران بارداری ادامه دهند، حتی اگر از نظر منطقی مصرف آن بیخطر باشد. برخی مطالعات افزایش میزان بهبودی و کاهش عود در بیماران مبتلا به اولین اپیزود پریکاردیت یا عود را با درمان کلشیسین به عنوان داروی خط اول همراه با درمان ضد التهابی معمولی نشان داده اند(.(3 برخی مطالعات نشان داده اند که کلشیسین منجر به افزایش میزان سقط و بدشکلی جنین (مالفورمیشن) نمیشود اما اگر مادران در دوران بارداری از کلشیسین استفادهکنند، به میزان قابل توجهی سن بارداری و وزن هنگام تولد نوزاد کاهش می یابد.(4 )در یک مطالعه ی گزارش موردی (کیس ریپورت) که بر روی یک زن باردار مبتلا به پریکاردیت ایدیوپاتیک راجعه انجام شد، محققان از کلشیسین و ایمونوگلوبولین وریدی استفاده کردند(.(5 در این مطالعه اگرچه بیماری پیچیده ای وجودداشت، محققان توانستند با تأکید بر ارزش مدیریت چند رشته ای و استفاده ی به موقع از داروها ، بیماری مادر را با پیامدهای خوب جنینی، کنترل کنند(.(5 بهتر است درمان تا زمانی ادامه پیدا کند که علائم و نشانه ها به طور کامل برطرف شوند و یافته های آزمایشگاهی مانند حساسیت بالای پروتئین واکنش پذیر(hsCRP)C افزایش یابد(.(3 در بیماران با وزن کمتر از 70 کیلوگرم یا بیمارانی که نسبت به دوزهای بالاتر عدم تحمل دارند، باید از کلشیسین 0/5 میلیگرم دو بار در روز یا 0/5 میلی گرم یکبار در روز حداقل به مدت شش ماه مصرف شود و در موارد دشوارتر، ممکن است درمان، 12 ماه ادامه یابد(.(3 طبق مطالعات ذکرشده، احتمال استفاده از کلشیسین برای کنترل پریکاردیت در بارداری وجود دارد. بنابراین پزشکان،متخصصان روماتولوژی )یا به طور کلی یک پزشک بالینی متخصص در زمینه مدیریت دارو( میتوانند این روش درمانی را برای درمان زنان باردار مبتلا به پریکاردیت در نظر بگیرند. علاوهبراین، به دلیل ایمنی کلشیسین در مطالعات، ادامه ی استفاده از کلشیسین حداقل 6 ماه پس از آخرین عود یا نرمال شدن مارکرهای التهابی، به ویژه مارکر hsCRP ، توصیه میشود. با این حال ، بهتر است برنامه ی تنظیم خانواده برای زنان مبتلا به IRP که در سنین باروری قراردارند، مورد توجه قرارگیرد. علاوهبراین ، پزشکان باید دارورا قبل از بارداری برنامه ریزی شده، تنظیم نمایند) ۱ (. همچنین، انجام برخی آزمایشات بالینی و مطالعات بزرگتر در مورد تأثیر استفاده از کلشیسین در زنان باردار مبتلا به پریکاردیت توصیه میگردد.

نویسندگان

نگین شاطریان

کارشناسی مامایی، کمیته پژوهشی دانشجویان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

حامد طلاکوب

استادیار، مرکز تحقیقات قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران

فاطمه عبدی

استادیار، مرکز تحقیقات قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران