اثر حفاظتی بتائین بر عوارض ایسکمی تجربی ایجاد شده در بیضه موش صحرایی

بیضه عضوی از دستگاه تناسلی است که مسئول ساخت و تولید سلولهای جنسی نر یا اسپرماتوزوئید بوده و خارج از حفره ی شکمی در کیسه اسکروتوم واقع است. هر گونه آسیب فیزیکی از جمله تروما، جراحی، تورشن، تصادفات و غیره منجر به اختلال در عملکرد بیضه و در نهایت تخریب بافت بیضه می شود و کاهش باروری را در پی دارد. از این رو، هدف این مطالعه بررسی اثر بتائین در بیضه موش صحرائی در ایسکمی تجربی ایجاد شده در اثر پیچ خوردگی با جراحی می باشد. بدین منظور، تعداد 40 سر موش صحرائی نر بالغ با سن 8-12 هفته ای از مراکز پرورشی مجاز خریداری شد. موش های گروه های آزمایشی به صورت کاملا تصادفی در 4 گروه شامل گروه شاهد، گروه ایسکمی ، گروه ایسکمی 25 +میلی گرم/کیلوگرم بتائین و گروه ایسکمی50+ میلی گرم/کیلوگرم بتائین تقسیم شدند. سپس مورد مطالعه بیوشیمیایی و هیستوپاتولوژی قرار گرفتند.نتایج به دست آمده در مطالعه حاضر حاکی از آن بود که گلوتاتیون پراکسیداز از بین گروه های آزمایش دارای اختلاف معنی دار و مالون دی آلدئید، سوپراکسید دسموتاز، میلوپراکسیداز و کاتالاز دارای اختلاف غیر معنی داری می باشد. فاکتورهای هیستوپاتولوژی شامل احتقان، هموراژی، ادم، ژیانت سل، نکروز، جرم سل و اندازه لوله های سمینیفر دارای اختلاف معنی دار است. وزن بیضه های چپ و راست دارای اختلاف غیر معنی دار می باشد. به عبارتی دیگر مصرف بتائین 50 میلی گرم/ کیلوگرم باعث بهبود وضعیت تخریب بافتی ایجاد شده در اثر ایسکمی شده است.