بررسی همبستگی سبک های مدیریت تعارض مدیران و اثربخشی سازمانی معلمان مقطع ابتدایی شهر جناح

این پژوهش از لحاظ گردآوری داده در زمره تحقیقات توصیفی از نوع همبستگی می باشد . جامعه آماری، شامل 100 نفر ازمعلمان و مقطع ایتدایی است که به شیوه تصادفی ساده انتخاب گردیدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد سبک های مدیریت تعارض (راهیم، ( 1983 و پرسشنامه استاندارد اثربخشی سازمانی (مهرزاد حمیدی، (1382 استفاده شده است.به منظور تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه، متناسب با نیاز آماری از نرم افزار آماریSPSS 21، هر متغیر در قالب جداول و شاخص های آماری، توصیف شد. یافته ها نشان داد که شدت همبستگی بین دو متغیر سبک همکاری و اثربخشی سازمانی +634 درصد می باشد؛ که این بیان گر رابطه مستقیم بین دو متغیر می باشد. یعنی با افزایش سبک همکاری، اثربخشی سازمان افزایش می یابد. از سویی ضریب تعیین بین دو متغیر برابر با 0/287 می باشد که این نشان می دهد که متغیر سبک همکاری به میزان 29 درصد می تواند متغیر اثربخشی سازمانی را پیش بینی کند. همچنین، همبستگی بین دو متغیر سبک سازش و اثربخشی سازمانی 0/52 درصد می باشد؛ که این بیان گر رابطه مستقیم بین دو متغیر می باشد. از سویی ضریب تعیین بین دو متغیر برابر با 0/280 می باشد که این نشان می دهد که سبک سازش به میزان 2/8 درصد می تواند اثربخشی سازمانی را پیش بینی کند. بین دو متغیر سبک مصالحه و اثربخشی سازمانی +39/5 درصد می باشد؛ که این بیان گر رابطه مستقیم بین دو متغیر می باشد. از سویی ضریب تعیین بین دو متغیر برابر با 0/248 می باشد که این نشان می دهد که سبک مصالحه می تواند اثر بخشی سازمانی را پیش بینی کند. بین دو متغیر سبک رقابت و اثربخشی سازمانی -38/8 درصد می باشد؛ که این بیان گر رابطه معکوس بین دو متغیر می باشد، یعنی با افزایش سبک رقابت اثربخشی کاهش می یابد. از سویی ضریب تعیین بین دو متغیر برابر با 0/164 می باشد که این نشان می دهد که سبک رقابت به میزان 17/2 درصد می تواند اثربخشی سازمانی را پیش بینی کند. بین سبک اجتناب در مدیریت تعارض و اثربخشی سازمانی در معلمان مقطع ابتدایی رابطه وجود ندارد.