مدیریت تقاضا در شبکه آبرسانی با استفاده از مدیریت فشار در شرایط کم آبی و با در نظر گرفتن عدالت در توزیع آب

شبکه های توزیع آب به منظور تأمین آب کافی با فشار مناسب و کیفیت استاندارد طراحی میشوند. با این حال در شرایط بحران و وجود تنش آبی، شبکه قادر به انجام وظایف خود نبوده و لزوم اتخاذ سیاستهای کنترل مصرف توسط مسئولین را می طلبد. تحقیقاتی که تاکنون در ضمینه مدیریت فشار صورت گرفته عموماً با رویکرد کاهش نشت در شبکه بوده است و استفاده از روش مدیریت فشار در راستای مدیریت تقاضا کمتر مورد توجه قرار گرفته است. از سوی دیگر در شرایط بحرانی که آب در دسترس تقاضای کل را برآورده نمیکند، سیاستهایی از قبیل جیره بندی و تأمین آب به روش نوبتی اتخاذ میشود که با مشکلات فراوانی همراه است. لذا نیاز به روشی جایگزین که معایب جیره بندی را حداقل کند و نیز اهداف مدیریت تقاضا را برآورده کند و در عین حال قابل اجرا، زود بازده و اقتصادی باشد به چشم میخورد. در این تحقیق به کمک یک مدل ترکیبی شبیهسازی و بهینه سازی که با تلفیق نرم افزار های EPANET2.2 و MATLAB ایجاد شده، تأثیرات اتخاذ رویکرد مدیریت تقاضای آب در شرایط کم آبی با استفاده از مدیریت و کاهش فشار به کمتر از فشار حداقل مورد نیاز مشترکین برای تأمین تقاضای کل، بر هیدرولیک شبکه توزیع بررسی خواهد شد. همچنین برای بهینه سازیاز الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. مدل توسعهیافته روی یک شبکه نمونه تحلیل شده و نتایج بدست آمده نشان میدهد مدل توانسته کمبود را با توجه به ویژگیهای شبکه و محدودیت در تعداد شیرهای فشار شکن، تقریبا به صورت عادلانه میان گره های تقاضاتوزیع کند.