بررسی تطبیقی تربیت بدنی آموزش و پرورش در ایران وسایرکشورها

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 480

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CSPORTEDU03_034

تاریخ نمایه سازی: 26 اسفند 1399

چکیده مقاله:

در این مقاله برنامه درسی آموزش تربیت بدنی در مدارس ایران با دیگر کشورها مورد بررسی و مطالعه تطبیقی قرار گرفته است. مطالب گردآوری شده، از طریق شبکه اینترنت و مطالعات و پژوهش های انجام شده در این موضوعات بدست آمده است. ورزش جایگاه ویژه ای در نظام تعلیم وتربیت رسمی دارد. در این سطح، بالاترین انگیزه درونی ، بیشترین تعداد شرکت کننده فعال و همچنین، مناسب ترین زمان و مستعدترین افراد قابل مشاهده است. در مورد زمان درس تربیت بدنی ابتدایی در ایران و سایر کشورها به این نتایج رسیده اند که زمان درس تربیت بدنی ابتدایی در ایران 2ساعت درهفته معادل 5/7 درصد از کل برنامه درسی دوره ابتدایی است، در حالی که متوسط زمان درس تربیت بدنی درکشورهای دیگر(آلمان،انگلیس،برزیل،روسیه ژاپن ،عربستان) کمی بیش از 2 ساعت یعنی 3/2 ساعت در هفته معادل 9 درصد از کل برنامه درسی دوره ابتدایی آن کشورهاست.وسایل آموزشی درس تربیت بدنی در برنامه درسی کشور های اشاره شده انتخاب کمی وکیفی وسایل ورزشی به عهده معلم و با توجه به به امکانات موجوددر مدرسه صورت میگیرداین گونه نیست که وسایلی برای تمام مدارس استان یا کشور پیش بینی شود. روشهای ارزیابی در کشور های آلمان ، ژاپن ،کانادا ارزیابی براساس مشاهده عملکرد مهارتی در حین بازی می باشد.در کشور چین ارزیابی بر اساس مشاهده عملکرد مهارتی در حین بازی و پایان کلاس،آزمون آمادگی جسمانی با استاندارد های ملی یا استانی یا کلاسی،آزمون کتبی یا شفاهی در حیطه شناختی می باشد.و در ایران ارزیابی بر اساس مشاهده عملکرد مهارتی در پایان کلاس، آزمون آمادگی جسمانی با استاندارد های ملی یا استانی یا کلاسی،آزمون کتبی یا شفاهی در حیطه شناختی و مشاهده رفتار در حین کلاس در حیطه عاطفی می باشد.در بسیاری از کشورها ورزش مدارس پلی برای رسیدن به بزرگترین موفقیت های ورزشی است. در سراسر کشور چین کارگروه های ویژه ای برای نظارت برورزش مدارس سراسر کشور تشکیل شده است.این کارگروه وظیفه دارد ابتدا شرایط جسمانی دانش آموزان را بررسی کند،سپس بر همین اساس استعدادهای ورزشی دانش آموزان را در رشته های مختلف ورزشی محک می زنند.اکنون روالی که در مدارس چین وجود دارد در مدارس آمریکا هم دیده می شود.زنگ ورزش در مدارس ژاپن شروعی برای شکل دادن قهرمانان آینده ژاپن در المپیک وجهان است.در سوئد یک دانش آموز ورزشکار تا 18 سالگی علاوه بر برخورداری از انواع امکانات رایگان کمک آموزشی از تمام تسهیلات ورزشی رایگان نیز بهره می برد.در انگلستان دانش آموزان مستعد در رشته های مختلف ورزشی به مدارس ویژه فرستاده می شوند. همچنین در همه کشورهای نامبرده ورزش هایی همچون ژیمناستیک و شنا در مدارس اجباری و آموزش آن به دانش آموزان در اولویت قرار دارد.پیشنهاد می شود با دیدگاه وسیع تری به درس تربیت بدنی نگریسته شود و ضمن ارائه برنامه درسی ملی و استانداردهای لازم برای معلمان اختیار و آزادی بیشتری جهت ارائه ابتکارات شخصی فراهم شود، و با الگو برداری از تربیت بدنی کشورهای توسعه یافته گامی بلند در رشد ورزش دانش آموزان برداشته و شاهد پرورش قهرمانان ورزشی در سطح المپیک و جهانی باشیم.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

بهزاد حیدرزاده جزی

کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی،دانشگاه ری تهران،دبیر تربیت بدنی

سمانه درخشان جزی

لیسانس زمین شناسی،دانشگاه اصفهان،مربی امور تربیتی