تحلیل روانشناختی آموزه مغفرتبخشی گریستن بر امام حسین (علیهالسلام) در تناظر با آموزه توبه در منابع اسلامی
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 358
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JIPR-3-1_003
تاریخ نمایه سازی: 15 فروردین 1400
چکیده مقاله:
سوگواری و گریستن بر امام حسین علیه السلام همواره از جهات گوناگون، موضوع پژوهشها و تحلیلهای دروندینی و بروندینی بوده است. یکی از مسائلی که پرسشها و شبهات فراوانی را برانگیخته، آثاری است که در روایات شیعی برای گریستن بر مصائب امام حسین علیه السلام بیان شده است. مخالفان، چنین روایاتی را برخاسته از گزافاندیشی و موجب جرأتورزی بر گناه دانسته و تحلیل منطقی و استواری برای آن قائل نمیشوند. هدف از نوشتار حاضر ارائه تحلیلی روانشناختی از سازوکار تأثیر معنوی گریستن بر مصائب امام حسین در روح و روان انسان مؤمن و در نتیجه، آمرزش گناهان او استدر این پژوهش با تحلیل آموزه مغفرت بخشی گریستن بر امام حسین و مقایسه آن با آموزه توبه، که مهمترین ساز و کار معنوی آمرزش گناهان در فرهنگ اسلامی است، به دست آمد که فرایند روانشناختی توبه و گریستن بر امام حسین، یعنی جداشدن از بدیها و گرایش به سوی خوبیها یکی است و تحولات روانشناختی شخص توبه کننده و شخص سوگوار از شباهت قابل توجهی برخوردار است. در این پژوهش، شیوه جمعآوری اطلاعات، کتابخانهای و روش تحقیق، توصیفی – تحلیلی است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
احمدرضا فامیل دردشتی
دانش پژوه دکتری قرآن و روانشناسی موسسه آموزش عالی علوم انسانی اسلامی جامعه المصطفی العالمیه
عباسعلی شاملی
دانشیار روانشناسی تربیتی جامعه المصطفی العالمیه