ارزیابی کارایی فنی بیمارستان های تهران با روش تحلیل پوششی داده ها

زمینه و هدف: با وجود ناكافي بودن منابع تخصيد يافته به بخش سلامت، در بيشتر كشورهاي در حال توسعه، تخصيصو به كارگيري مناسب همين منابع محدود نيز بر مبناي برنامه ريزي درستي صورت نمي گيرد و غالبا كارايي بخش سلامت،كمتر از حد انتظار است. مطالعه حاضر با هدف ارزيابي كارايي فني بيمارستانهاي تهران با روش تحليل پوششي داده هادر سال 1399 انجام شد.مواد و روش ها: پژوهش گذشته نگر حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر ماهيت، پيمايشي و توصيفي بود و از تكنيکتحليل پوششي داده ها با ماهيت ورودي و فرض بازدهي متغير نسبت به مقياس در راستاي محاسبه كارايي فنيبيمارستان هاي مورد بررسي استفاده شد. روش تحليل پوششي داده ها امكان ارزيابي عملكرد سازمان هايي با چندينورودي و خروجي را بدون تعيين نوع تابع فراهم مي كند كه در اين مطالعه شاخدهاي تعداد تخت، تعداد پزشک عمومي،تعداد پزشک متخصص، تعداد پرستار، تعداد ساير پرسنل و هزينه ساليانه به عنوان متغيرهاي ورودي و شاخص هاي تعدادبيمار سرپايي، تعداد بيمار مرخص شده، تعداد روز بستري، تعداد عمل جراحي، ضريب اشغال تخت و متوسط طول اقامتبه عنوان متغيرهاي خروجي در نظر گرفته شدند. جامعه پژوهش شامل 20 بيمارستان عمومي شهر تهران در طولسال هاي 97-1395 بود و داده هاي مورد نياز نيز با بكارگيري فرم محقق ساخته توسط پژوهشگر با مراجعه به بيمارستان هاي مورد مطالعه جمع آوري شدند. در نهايت از نرم افزار GAMS براي تجزيه و تحليل اطلاعات استفاده گرديد.نتایج: ميانگين كارايي بيمارستان هاي مورد بررسي طي سال هاي 1395 تا 1397 به ترتيب 0/74، 0/79 و 0/83 بودهكه نشان از صعودي بودن اين ميزان در سال هاي مختلف دارد. همچنين بين مدرک تحصيلي مدير بيمارستان با ميزانكارايي مركز درماني رابطه معناداري وجود داشت (P<0/05).نتیجه گیری: اغلب بيمارستان ها به صورت كارا عمل نمي كنند كه اين مراكز مي توانند با الگوگيري از بيمارستان هايمرجع و با مديريت بهتر منابع مالي و انساني، به مرز كارايي نزديک شوند. در نهايت سياستگذاران سلامت مي توانند ازشاخص كارايي در راستاي تخصيص بودجه و اعتبارات به مراكز مراقب سلامت كشور بهره بگيرند.