تجدیدحیات کالبدی بافت فرسوده با رویکرد اجتماعی-اقتصادی(نمونه موردی : محله ده ونک )

بافت های فرسوده شهری صرف نظر از گونه های متفاوت آنها محصول برخی کم توجهی های مدیریت شهری است که در طول زمان به صورت پهنه ایی از شهردرآمده که فاقد پایداری و استحکام لازم کالبدی بوده ، دسترسی مناسبی برای خانه های آنها به وجود نیامده و ازکمبود شدید خدمات رنج میبرند.با توجه به کیفیت پایین زندگی دربخش هایی ازآنها ،محل سکونت اقشار محروم و مهاجران روستایی واقشار کم درآمد می باشد ودرنهایت به مکان هایی نا امن و با ناهنجاری های فراوان اجتماعی در پایین ترین سطح کیفیت محیطی تبدیل شده اند و ساکنین از توان اقتصادی لازم برای مشارکت برخوردار نیستند. آنچه در کشورما امر مداخله،بهسازی،نوسازی،بازسازی و تجدید حیات کالبدی بافت های فرسوده را با مشکل روبرو کرده،فقدان یک استراتژی مشخص متکی به شناسایی گونه های بافت فرسوده و عزم جدی مدیریت شهری بوده است. محدوده مورد مطالعه بافت فرسوده ده ونک می باشد که ترکیبی از گونه های مختلف بافت فرسوده مانند بافت فرسوده با پیشینه روستایی،با پیشینه اسکان غیررسمی و بافت فرسوده شهری را درخودجای داده است و رویکرد مداخله و تجدید حیات کالبدی نیز برهمین مبنا پیشنهاد شده است.دراین پژوهش طرح تجدید حیات کالبدی با هدف تحقق پذیر نمودن و اجرا،تهیه و پیشنهاد شده است.