پایش تغییرات انتشار گاز منواکسید کربن در دو بازه زمانی فروردین ماه 1398 و 1399 در پی شیوع ویروس کووید-19 با استفاده از تصاویر ماهواره Sentinel-5p TROPOMI (مطالعه موردی: کشور ایران)

مونوکسید کربن، گازی بی رنگ، بی بو، بی مزه و غیرقابل اشتعال است که ممکن است از طریق منابع طبیعی و مصنوعی به اتمسفر انتشار یابد. این گاز در اثر احتراق ناقص سوخت های حاوی کربن مانند چوب، زغال سنگ، نفت، گاز طبیعی و نفت سفید تولید می شود. صنایع و وسایل نقلیه موتوری به عنوان مهمترین منابع برای آلودگی اتمسفری مونوکسید کربن در محیط های شهری شناخته می شوند. در تحقیق حاضر با استفاده از تصاویر ماهواره ای سنجنده سنتینل در بازه زمانی 1398 تا 1399 پس از پردازش های لازم، اقدام به بررسی تغییرات گاز منواکسید کربن گردید. در زمان همه گیری جهانی ویروس کرونا، ممنوعیت سفر و فرمان های قرنطینه خانگی و محدودیت عبور و مرور در سراسر جهان تاثیرات مثبتی بر محیط زیست گذاشته است. سطح آلودگی هوا در برخی شهرها و مناطق کاهش چشمگیری نشان داده است چرا که ویروس کرونا باعث شد سفرهای مداوم مردم برای حضور در محل کار و همینطور سفرهای خارجی متوقف شود. در این مطالعه با توجه به همزمانی محدودیت های به وجود آمده در اثر شیوع ویروس کرونا که از اواسط اسفند ماه 1398 شروع شد و ادامه دار بودن این محدودیت ها که باعث کاهش مسافرت های نوروزی شد، نرخ انتشار گاز منوکسید کربن در ماه فروردین نسبت به فروردین ماه سال قبل با استفاده از تصاویر ماهوارهای مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج حاصل نشان دهنده کاهش 0/98 درصدی انتشار منوکسید کربن بود که مقدار بسیار ناچیزی است.