اضطراب در بزرگسالان مبتلا به اوتیسم

اوتیسم نوعی شرایط رشدی عصبی است که بر اساس تفاوتهای موجود در برقراری ارتباط و تعامل اجتماعی و همچنین علایق محدود و رفتارهای تکراری تعریف میشود (انجمن روانپزشکی آمریکا، .(2013 بر اساس پژوهشها، 50 درصد از بزرگسالان مبتلا به اوتیسم دچار اختلال اضطراب هستند (راسل و همکاران، .(2013 با وجود دعوت به دیدگاه های چندرشته ای (وایت و همکاران، (2018، بررسیهای اندکی در زمینه ی دیدگاه های پزشکان درباره ی اوتیسم صورت گرفته اند. ما نیز با هشت پزشک 6) روانپزشک بالینی، 1 روانپزشک بالینی مشاور و 1 پرستار) مصاحبه کردیم ک با افراد بزرگسال مبتلا به اوتیسم و اضطراب بر مبنایی منظم کار کرده بودند. از طریق تحلیل موضوعی، چهار زمینه ی کلیدی شناسایی شدند: .1 تغییرات در درمان روانشناسی .2 تفکر خارج از جعبه .3 پشتیبانی مستمر .4 مشکلات مربوط به معیارهای اضطراب. تغییر مداخله های استاندارد اضطراب در عمل رایج هستند اما دوره و ماهیت این تغییرات معمولا ناسازگار و به تجربیات پزشک وابسته هستند. پزشکان هم میتوانند برای خدمت بهتر به بزرگسالها مبتلا به اوتیسم، تفکری ابداعی داشته باشند. معیارهای فعلی اضطراب را میتوان در جهت تحریک دقیق اضطراب مخصوص به بزرگسالان مبتلا به اوتیسم بهبود داد. این یافته ها در رابطه با پژوهشهای آینده و کاربردی شرح داده شدند.