مقایسه تزریق پذیری و پایداری ساختاری خمیرهای شیشه زیست فعال حاوی هیدروکسی اتیل سلولز و هیدروکسی پروپیل متیل سلولز

خمیرهای تزریق پذیر از طریق مخلوط کردن شیشه زیست فعال 45S5 تهیه شده به روش ذوبی با محلول 3 درصد وزنیهیدروکسی اتیل سلولز (HEC) و یا محلول 10 درصد وزنی هیدروکسی پروپیل متیل سلولز (HPMC) ساخته شدند.استفاده از HPMC در فاز مایع خمیرهای کامپوزیتی به جای HEC باعث کاهش نیروی تزریق از 20/4N به 16/73Nو افزایش تزریق پذیری از 88% به 94% شد. افزودن PVA در هر دو خمیر نیروی تزریق را تا حدود 9N کاهش داده وبا افزایش پیوستگی خمیر تزریق به طور کامل صورت گرفت. خمیرهای حاوی HPMC بعد از قرار گیری در محلولفیزیولوژیک دچار از هم گسیختگی شدند اما خمیرهای تهیه شده با HEC بعد از 24 ساعت غوطه وری همچنان پایداریساختاری مناسبی داشتند. بنابراین خمیر کامپوزیتی تهیه شده با محلول پلیمری HEC و PVA دارای بهینه تزریق پذیریو پایداری در محیط شبیه به مایعات بدن می باشد.