ارزیابی حکمرانی خطر سیلاب در ایران مبتنی بر رویکرد افزایش تاب آوری جوامع

در قرن اخیر، نگرانی هایی در مورد ناکارآمدی اقدامات موجود برای مواجهه با سیلاب در ایران و جهان وجود داشته است زیرا راهبرد سنتی مدیریت خطر سیلاب عموماً بر مبنای دفاع سازهای استوار بوده است. برخلاف تلاش های بسیار زیاد برای دفاع در مواجهه با سیلاب، تلفات جانی و مالی رو به افزایش بوده است. ازاین رو، نگاه جدیدی به عنوان حکمرانی خطر سیلاب در مواجهه با سیلاب در سطح جهانی پررنگ شد. حکمرانی خطر سیلاب را میتوان به صورت شبکه ای از نهادها ناشی از تعامل بین کنشگران و ائتلاف های کنشگران درگیر در کلیه حوزه های سیاستی مربوط به مدیریت خطر سیلاب تعریف نمود. حکمرانی خطر سیلاب را میتوان بر اساس ابعاد رویکرد تدابیر سیاستی در سطوح مختلف مورد تحلیل و ارزیابی قرار داد. هدف این مقاله، آشنایی و همچنین توجه به سیلاب از نگاه حکمرانی و ابعاد آن به عنوان الگویی مناسب برای کاهش آسیب پذیری و افزایش تاب آوری مناطق شهری در ایران است. در این مقاله، به بررسی حکمرانی خطر سیلاب ایران پرداخته شد. علاوه بر این، بر اساس روش تحلیلی ضعف های حکمرانی خطر سیلاب ایران بر اساس رویکرد تدابیر سیاستی استخراج گردید