ساخت تأکیدی ـ بلاغیِ مفهوم «شمول» در زبان فارسی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 177

فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JLSS-51-4_006

تاریخ نمایه سازی: 21 فروردین 1400

چکیده مقاله:

در زبان فارسی برای این­که گوینده ساختِ نحویِ کلام را مطابق موقعیتِ کاربردی و اقتضای حال مخاطب درآورد، افزون بر استفاده از فرایندِ جابه­جاییِ اجزا، فرایندِ تغییر ساخت و صورت نیز کاربردی اساسی دارد. یکی از مواردی که با بهره­گیری از این فرایندِ تغییر ساخت و صورت، بیان ساده و اولیۀ کلام به ساختِ مؤکّد تبدیل می­شود، مفهوم شمول است. حالتِ عادی و بیان سادۀ این مفهوم با نشانه­ هایی مانندِ «هر» و «همه» همراه است یا این­که می­تواند همراه باشد. این صورتِ ساده در موقعیت­ هایی که به تأکیدِ بر موضوع و رفعِ شکّ و تردید از مخاطب نیاز باشد، با سازوکارهای نحوی تغییراتی در ساختِ اولیه و سادۀ جمله ایجاد می­شود که حاصلِ آن، ساخت نحویِ دیگری خواهد بود که مفهومِ مورد نظر را با تأکید بیان می­کند. در این مقاله، به روش تحلیلی، با ذکر نمونه­هایی از آثار ادبی ماهیّت و وضعیتِ ساختِ مؤکّد از بیان شمول بررسی و چگونگیِ تبدیلِ این مفهوم از ساختِ ساده به ساختِ مؤکّد نیز تشریح می­شود. حاصل کار نشان می­دهد که در زبان فارسی برای بیان مؤکّد و مبالغه ‌آمیز مفهوم شمول، از ظرفیت تغییر ساخت نحوی استفاده می‌شود و این ظرفیت تغییر ساخت نسبت به استفاده از قیدهای تأکیدی کاربردی‌تر است؛ همچنین مشخص شد که چگونگیِ تغییر در ساخت نحویِ شمول برای تبدیل بیانِ ساده و ابتداییِ موضوع به حالتِ مؤکّد در انواع جملات یکسان است و غیر از تفاوت­هایی جزئی، بیان شمول در جملات ساده و مرکّب و در دو حالتِ سلبی و ایجابی از یک قاعدۀ کلّی پیروی می­کند.

نویسندگان

فرهاد محمدی

دانشگاه شهید مدنی آذربایجان

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • انوری ابیوردی، اوحدالدین علی‌بن‌محمد. (1372). دیوان (2جلدی). به اهتمام محمدتقی ...
  • بیهقی، ابوالفضل محمدبن‌حسین. (1374). تاریخ بیهقی. تصحیح علی اکبر فیاض. ...
  • حافظ، شمس‌الدین محمد. (1362). دیوان حافظ. تصحیح پرویز ناتل خانلری. ...
  • رضانژاد، غلامحسین. (1367). اصول علم بلاغت در زبان فارسی. چاپ ...
  • سعدی، مصلح‌الدین. (1394). غزل‌های سعدی. تصحیح و توضیح غلامحسین یوسفی. ...
  • سعدی، مصلح‌الدین. (1384 الف). بوستان سعدی. تصحیح و توضیح غلامحسین ...
  • سعدی، مصلح‌الدین. (1384 ب). گلستان سعدی. تصحیح و توضیح غلامحسین ...
  • شفیعی‌کدکنی، محمدرضا. (1376). موسیقی شعر. چاپ پنجم. تهران: آگه. ...
  • فتوحی، محمود. (1392). سبک‌شناسی. چاپ دوم. تهران: سخن. ...
  • فرشیدورد، خسرو. (1354). مقالۀ «تأکید و قصر در زبان فارسی ...
  • کیکاووس‌بن‌اسکندر، عنصرالمعالی. (1352). قابوسنامه. تحصیح غلامحسین یوسفی. چاپ دوم. تهران: ...
  • محمدی، فرهاد. (1397). درآمدی بر بلاغت زبان فارسی بر پایۀ ...
  • مولوی، جلال‌الدین محمد. (1386). مثنوی‌معنوی. چاپ چهارم. تهران: هرمس. ...
  • مولوی، جلال‌الدین محمد. (1363). کلیّات شمس. تصحیح بدیع‌الزمان فروزانفر. چاپ ...
  • میهنی، محمد بن منوّر. (1376). اسرارالتوحید فی مقامات الشیخ ابی‌سعید ...
  • ناتل‌خانلری، پرویز. (1366). تاریخ زبان فارسی (ج3). چاپ سوم. تهران: ...
  • نادرپور، نادر. (1382). مجموعه اشعار. چاپ دوم. تهران: انتشارات نگاه. ...
  • ناصرخسرو قبادیانی، ابومعین. (1357). دیوان اشعار. به اهتمام مجتبی مینوی ...
  • نظامی، الیاس بن یوسف. (1387). هفت پیکر. تصحیح حسن‌وحید دستگردی. ...
  • نمایش کامل مراجع