تأثیر کاربرد همزمان باکتری سودوموناس فلوروسنس و کودهای فسفاتی بر عملکرد و جذب فسفر و عناصر کم‌مصرف در کلزا

باکتری­های محرک رشد گیاه (PGPR) می­توانند رشد و عملکرد گیاهان زراعی را با افزایش فراهمی و جذب عناصرغذایی به­ویژه فسفر بهبود بخشند. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر کاربرد همزمان باکتری­ سودوموناس فلوروسنس و کودهای فسفاتی بر عملکرد و جذب عناصرغذایی در دانه کلزا بود. آزمایش به­صورت گلخانه­ای و در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. تیمارها شامل شاهد بدون تلقیح، تلقیح با باکتری­ سودوموناس فلوروسنس (PGPR)، سوپرفسفات­ساده، سوپرفسفات­تریپل، فسفات­آمونیوم، خاک­فسفات، سوپرفسفات­ساده+ PGPR، سوپرفسفات­تریپل+ PGPR، فسفات­آمونیوم+ PGPR و خاک­فسفات+ PGPR بود. نتایج نشان داد که تلقیح با باکتری­ سودوموناس فلوروسنس عملکرد دانه و کاه کلزا را به­ترتیب 80/29 و 56/30 درصد نسبت به تیمار شاهد به­طور معنی­داری (p<0.05) افزایش داد. کاربرد همزمان PGPR با کودهای فسفاتی تأثیر بیشتری در افزایش عملکرد دانه و کاه کلزا نشان داد. بیشترین عملکرد دانه و کاه به­ترتیب برابر 22/10 و 99/29 گرم در گلدان بود که از تیمار سوپرفسفات­تریپل+ PGPR بدست آمد و اختلاف معنی­داری (p<0.05) با سایر تیمارها داشت. همچنین کاربرد PGPR موجب افزایش جذب فسفر، آهن، روی و منگنز نسبت به شاهد بدون تلقیح شد. بیشترین مقدار جذب فسفر، آهن، روی، منگنز و مس در دانه کلزا به­ترتیب برابر با 97/63، 76/0، 34/0، 43/0 و 03/0 میلی­گرم در گلدان بود که به­غیر از جذب آهن بقیه به تیمار سوپرفسفات­تریپل+ PGPR تعلق داشت. بین تیمارهای سوپرفسفات­تریپل+ PGPR و فسفات­آمونیوم+ PGPR در جذب فسفر، آهن، روی، منگنز و مس اختلاف معنی­داری (p<0.05) مشاهده نشد. به­طور کلی کاربرد همزمان باکتری­ سودوموناس فلوروسنس و کودهای فسفاتی تأثیر مثبت و معنی­داری بر عملکرد و جذب عناصرغذایی در کلزا داشت. با توجه به نتایج حاصل شده، کاربرد PGPR همراه با کودهای فسفاتی می­تواند فراهمی و کارایی آن­ها را افزایش دهد.