بررسی تحولات اجتماعی گیلان و تاثیر آن بر تاریخ نگاری اواسط دوره صفویه

تاریخ نویسی در ایران دوره صفویه، همواره اثر پذیرفته از دگرگونی هاي مذهبی و تحولات اندیشه اي و سیاسی این دوران، شاهد پیدایی و تکامل گونه نوینی از رویکرد به زمان و فنون نگارش تاریخ بوده است . چشمگیرترین ویژگی این دوره به ویژه در دوران صفویه تاریخ نویسی، ادامه الگوهاي پیشاصفوي از سویی و شکل گیري ساختار ویژه اندیشه و فن تاریخ نویسی صفوي از سوي دیگر بوده است . در این دوره، انواع تاریخ نویسی ها همچنان انجام می شدند و مورخان بر بنیاد الگوهاي پیشین کار ثبت رویدادها را ادامه می دادن آنچه این دوره را از دیدگاه تاریخ نویسی واجد اهمیت می دادند دادند سازد، ورود تدریجی اندیشه هاي شیعی در ذهن مورخ و بازتاب آن در متون تاریخی است. آنچه این دوره را ازحمایت ویژه اي برخوردار می کند ظهور جنبش هاي اجتماعی در شمال ایران به ویژه گیلان است و از همه مهم تر جهان شناسی و مضامین اعتقادي تشیع از آن پس، اساس اندیشه مورخان شد و نگاه به تاریخ بر مبناي درک خاص سیاسی این عهد و نظریه ویژه تشیع به تقسیم بندي زمان، فراگیر شد. پژوهش کنونی بر ان است تا به نحوي ، پیدایش و تحول تاریخ نویسی و تاثیر تحولات اجتماعی در ایران عهد صفوي با توجه به تحولات اجتماعی شکل گرفته در دوران شاه عباس اول را بررسی کند. این موضوع با طرح دیدگاه هاي معاصر درباره تاریخ نویسی این دوره، تحولات سیاسی اجتماعی ان دوره و و تاثیرات این تحولات تاریخی در روزگار صفویان در سال هاي 996 تا 1038 انجام می یابد.