بازشناسی تحلیلی شیوه های آموزش معماری در مدرسه بوزار پاریس و مدرسه باهاوس آلمان

اندیشه شکل گیری مدارس معماری در غرب بیش از عصر روشنگری بازمی گردد. هنگامی که تفکر راسیونالیسم جریانغالب و عقل گرایی نظام فلسفی حاکم در اروپا بود در عصر لویی چهارم چهاردهم در قرن هفدهم زمینه پیدایش مدرسهبوزار به وجود آمد و در قرن نوزدهم به صورت مدرسه هنرهای زیبا تکوین یافت. مدرسه بوزار از اولین مدارس سازمان یافتهعلمی هنری در جهت تربیت معماران بر اساس شیوه های کلاسیک بود. در این مدرسه دروس در دو بخش تئوری و عملیبودند که دروس تئوری جهت استفاده در دروس عملی آتلیه ای بودند. نحوه آموزش به صورت جمعی و تحت نظر استاد بودو هر استار آتلیه به نام خود داشت کارهای عملی به صورت پروژه ای و ترسیمی با پرزانته گرافیکی تحلیل و مورد قضاوتقرار می گرفت که دوره تحصیلی عملاً بیش از هفت سال طول می کشید. در مدرسه باحال که در اوایل قرن بیستم در آلمانبه وجود آمد عملاً کانونی جهت گرد هم آیی هنرمندان و معماران برجسته اروپا از از شرق تا غرب بود. این هنرمندان کهخود مبدع برخی از سبک های نوین و مدرن بودن زمان رقابت و تاثیر گذاری متقابل بر هم آموزش و ترویج و توسعهسبک های تابع شان، به اجرا و خلق آثار برجسته و مصادیق ماندگار هنری و معماری هم می پرداختند. نحوه آموزش درمدرسه باهاوس به صورت کارگاهی و واقعی بود و دانشجو ، کارآموز محسوب می شده و می بایست عملاً کار را یاد بگیرد وهندسه زیرساخت کارها نیز بالاخص در معماری ، هندسه اقلیدسی ساده با احجام افلاطونی این بود. در این پژوهش سعیشده تا با مقایسه روش آموزش در مدرسه بوزار و مدرسه باحال وجوه اشتراک و افتراق آنها مورد تحلیل و بررسی قراربگیرد. در این مقاله از روش توصیفی تحلیلی بهره گرفته شده است.