بررسی آموزش معماری در ایران و نقش مدارس بوزار و باهاوس در معماری معاصر ایران تا سال 1350

اصطلاح آموزش سابقه ای به گسترده ی انسان و فرهنگ دارد. انسان و آموزش در هم تنیده شده اند؛ به گونه ای که آنچه انسان هست، می فهمد و بیان می کند در سیطره ی آموزش های پیشین او قرار دارد. معماری نیز به عنوان جلوه ای از فرهنگ در هیچ زمانی از آموزش جدا نبوده است. در هفتاد سال گذشته، آموزش معماری در ایران، غالباً بر اساس مکتب بورزا شکل گرفته که از نظر محتوایی و روش های آموزشی با اسلوب و مراحل سنتی سیر شاگردی تا استادی که قرن ها در ایران مرسوم بوده، متفاوت است. کیفیت امر آموزش به طور عام وابسته به عوامل و زمینه هایی است که ویژگی های آن می تواند در چگونگی این مقوله مؤثر افتد. از این رو نظام بخشی به امر آموزش در جهت ارتقاء کیفی آن موضوعی است چند مجهی که می باید از رویکرد جامعی برخوردار باشد. از این رو در این پژوهش به بررسی تأثیرات مکاتب بوزار و باهاوس در شکل دهی روش آموزش معماری در ایران پرداخته شده است.