نقش معماری همساز با اقلیم در کاهش مصرف انرژی ساختمان (اقلیم گرم و خشک)

مردم مناطق کویری و گرم و خشک ایران با گذشت زمان در طول تاریخ نسبت به محیط زندگی خود شناخت پیدا کردند ومعماری را شکل دادند که منطبق با شرایط اقلیمی و محیطی منطقه بوده است . و برای مقابله با آن بلکه برای همساز شدنبه آن تلاش کردهاند و بهترین روش های استفاده و همسو شدن با طبیعت و شرایط محیط را انتخاب کردند. این شناختو انطباق باعث به وجود آمدن هویت و فضاهای خاص خود در معماری و شهرسازی در عناصر کل و جز شده است و هریک از اقلیم ها راهکار و زبان معمارانه مشخصه خاص خود را دارد . در این مقاله ابتدا به شناخت اقلیم مناطق گرم و خشک،آشنایی با راهکارهای مختلف برای همساز شدن بناهای این مناطق با محیط اطراف خود و پاسخگویی به خصوصیات فرهنگیاجتماعی این مناطق پرداخته شده است . سپس راهکارهای استفاده شده جهت انطباق با محیط کویری، هم سو شدن با اقلیموایجاد فصای آسایش برای سکونت در اقلیم گرم وخشک با بکاربری حداقل امکانات تکنولوژی با انرژیهای تجدید ناپذیر واستفاده صحیح از موهبات طبیعی مطرح شده است . که با توجه به آن می تواند باعث طراحی مناسب تر و بهینه تر ساختمانهای امروزی بر اساس اقلیم و به نوعی بوم گرا را در پی داشته باشد.