بررسی تاثیر اصول فضاهای ضفابخش در طراحی مراکز درمانی

با توجه به اینکه ناراحتی های روحی، روانی و فشارهای اجتماعی در جوامع امروزی بخصوص در شهرهای پرجمعیت به شکل قابل توجهی افزایش یافته، نیاز به اقدامات پیشگیری و درمان با توجه به روش های درمان برای ارتقاء سطح سلامت روان در طبیعت به منظور جلوگیری از ناهنجاری های اجتماعی ضروری می باشد. حضور، درگیری ادراک حسی انسان در فضا و وجود عناصر معنابخش در آن، بستر ایجاد خاطرات فردی و جمعی را فراهم می کند و موجب کیفیت فضایی می شود و به آن هویت می بخشد که در این مجموعه با مهیا نمودن امکان دسترسی به طبیعت و تعامل با آن با توجه به فاکتورهای فضای شفابخش به طراحی محیطی آرامش بخش می پردازیم. در این پژوهش به چگونگی تأثیر محیط کالبدی بر حواس پنجگانه به روش تحلیلی- تفسیری و با استفاده از شیوه جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی شامل بازدید از مراکز درمانی، مشاوره و گفتگو با روان شناسان انجام می شود و بررسی ها نشان می دهد که حس تعلق خاطر به مکان و درمانگر بودن فضا در محیطی امن باعث تسریع در روند بهبود دارد که به صورت کلی فراهم ساختن مرکزی متناسب با نیاز جامعه دارای فضاهای درمانی، مشاوره و سایر خدمات به منظور نگهداری از افراد دارای اختلالات روانی در طراحی این مجموعه کمک شایانی می کند.