جایگاه زیارت در متون دینی

زیارت برقرار کردن ارتباط قلبی با حجت خداست و زائر با قراردادن خویشتن خویش در حوزه روحانیت وفیض بخشی معصوم،که انسانی متعالی و خدانما با ابعاد وجودی گسترده است، بار معنوی واخلاقی پیدا می کند وبه سوی کمال قدم برمی دارد.در ارزش والای زیارت همین بس که پیامبر گرامی (ص) می فرمایند: «من زار قبری بعد موتی کان کمن هاجر الیّ فی حیاتی فإن لم تستطیعوا فابعثوا الیّ بالسّلام فإنه یبلغنی« (طوسی، 1365 ، ج 10 ، 79) هر کس بعد از مرگم، مزارم را زیارت کند، مانندکسی است که در زمان حیاتم به سوی من مهاجرت کرده است؛ واگر نتواند مزارم را زیارت کند، پس به سویم سلام گسیلدارد؛ زیرا به من می رسد.به طور کلی می توان گفت: زیارت بزرگان دین یک امر طبیعی است زیرا هم چنان که انسان در ایام حیات آنها به دیدارشانمی شتابد وبه آنان احترام می گذارد، پس از رحلت یا شهادت نیز نسبت به آرامگاه هایشان ادای احترام می کند.