نقش محله در شهر ایرانی-اسلامی(مقایسه محله سنتی و واحد همسایگی مدرن)

در چند دهه اخیر، با تغییرات شگرف در شیوه زندگی در ساختار محلات نیز تغییرات اساسی ایجاد گردیده است. امروزه شاهد به وجودامدن محله هایی هستیم که غیر از تفاوت در اسمشان هیچ ویژگی متمایز دیگری نسبت به هم ندارند. این سیر نادرست وحرکتهای معیوب انچنان وضعی را به وجود اورده که در بافتهای جدید شهری، ویژگی سنتی محله از بین رفته و ارزشهایی همچون روابط همسایگی، ارامش، حس تعلق به مکان و...همگی رنگ باخته و حتی در بعضی موارد اسمهای جدید مانند فاز، بلوک و... جای اسم محله را به خود گرفته است. این مقاله به مطالعه و بررسی مفهوم محله در محله سنتی و واحد همسایگی کلارنس پری می پردازد و با مقایسه و سنجش انها، در زمینه اصول هر یک از محلات، ضعفها، کمبودها و مزایای هر یک را مشخص مینماید. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، دستیابی به اصول و قواعد مناسب برای توسعه و طراحی محلات شهری است. در این پژوهش روش تحقیق به صورت توصیفی و تحلیلی و گرداوری داده ها از طریق منابع کتابخانهای، مطالعات و پژوهش موجود در پایگاه های اطلاعاتی می باشد. نتیجه این پژوهش مبین این مطلب است که با انکه محلات سنتی در بسیاری موارد نقش قابل توجه ی در شکل گیری و طراحی اجتماعات محلی داشته، اما الگوی کلارنس پری به واحد 4 یا 6 دلیل توجه بیشتر به نیازهای امروزی ساکنان (کاهش نفوذپذیری بافت، تراکم فضای سبز، خصوصی بودن هر مسکونی و در نهایت تاکید بر مساله اموزش و ...) بر معیارهای طراحی محلات در گذشته برتری دارد.