تحلیل بازی کاربری زمین در تعیین محدوده های شهری: مطالعه موردی شهرهای مازندران

به دنبال افزایش روزافزون جمعیت شهرنشین، بروز بحران های محیط زیستی، ناپایداری های محیطی متاثر از این افزایش جمعیت و از طرف دیگر گسترش روزافزون وسعت شهرها، لزوم توجه به توسعه پایدار شهری کنترل توسعه فیزیکی شهر و به دنبال آن حفظ اراضی با ارزش شهری امری ضروری است. زمین به علت ویژگی هایی همچون افزایش روز افزون تقاضا، محدودیت عرضه، نداشتن قابلیت جابه جایی، نبود امکان تامین تقاضا از جایی دیگر و نیز مستهلک نشدن در طول زمان، از بسیاری کالاها متمایز است. همچنین به عنوان یک عنصر اقتصادی مهم در فعالیت های انسان و مبنای سکونت وی بوده و زمین بخشی از محیط طبیعی و مصنوع به شمار می رودکه دارای بار اجتماعی است. علاوه بر این ها پدیده ای چند بعدی و در عین حال خاص است که هرگونه فعالیت روی آن با بازتاب های طولانی مدت به همراه میباشد. با وجود این خصوصیات یاد شده، زمین از ویژگی های خاصی برخوردار است که اهمیت پرداختن به آن را دو چندان می کند. برنامه ریزی کاربری زمین بخشی از فرآیند گسترده برنامه ریزی شهری است که در توسعه زمین شهری دخالت دارد. تعیین محدوده های شهری یکی از راهکارهای مورد استفاده در سیاست های موسوم به مهار رشد شهرها یا مدیریت رشد شهری است که هدف اصلی از به کارگیری آن، جلوگیری از رشد ناخواسته شهری و بزرگ شدن ابعاد کالبدی شهرها است که به تخریب محیط زیست و فضای باز و از دست رفتن زمین های آسیب پذیر یا مستعد توسعه می انجامد. در این پژوهش با هدف شناسایی بازیگران تاثیرگذار در تعیین محدوده های شهری با استفاده از روش توصیفی و مصاحبه با بازیگران دخیل به تحلیل نقش این بازیگران در چگونگی شکل گیری این محدوده ها پرداخته شده است.