ارزیابی پیامدهای حاشیه نشینی در کلانشهر شیراز

حاشیه نشینی به سبب ایجاد فقر، به خطر انداختن طبیعت و محیط زیست و تحمیل هزینه های سنگین به مشکلات شهرها از آن به عنوان تهدیدی جدی برای انسجام شهرها یاد می شود که با تدابیر درستی برای راهکارهای وضعیت فعلی و جلوگیر از گسترش این پدیده در آینده اتخاذ گردد. و فراتر از مکان خود تاثیرگذار می باشد. بررسی این موضوع به قوانین و اقدامات لازم در سطح شهرها و بلکه در سطح ملی نیاز می باشد. بعد از انقلاب اسلامی و قبل از آن نیز به علت ضرورت برنامه های توسعه شهری، اقداماتی را به منظور جلوگیری از حاشیه نشینی صورت گرفته است. این قوانین و اقدامات به صورت کلی برخوردها و بازتاب های گوناگونی را از قبیل جلوگیری از مهاجران به شهر، بی برنامه بودن نسبت به مساله و در آخر قبول موضوع و تلاش در بر طرف کردن راهکارهای آن می باشد. که از طریق های مختلف در قوانین و اقدامات دولت ها متبلور شده است. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی پیامدهای حاشیه نشینی در کلانشهر شیراز است. این پژوهش با در نظر گرفتن رابطه عوامل و معضلات حاشیه نشینی تلاش در آزمون فرضیات زیر در گستره مناطق حاشیه نشین کلانشهر شیراز دارد. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی- پیمایشی می باشد. برای جمع آوری اطلاعات از ابزار کتابخانه ای، مشاهده، مصاحبه و پرسشنامه استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها در دو قسمت آمار توصیفی و آمار استنباطی ارائه گردیده است. برای ارزیابی نرمال بودن توزیع متغیرها از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف استفاده شده است.