مدل علی برای پیش بینی خطر خودکشی در دانشجویان دانشگاه هندوراس

مقدمه: هدف از این مطالعه تعیین روابط علی بین امید، حمایت بین فردی، جستجوی معنا، وجود معنا، قدردانی، تنهایی و افسردگی بر پیش بینی خطر خودکشی دانشجویان روان شناسی بود. روش کار: در این مطالعه 117 دانشجوی روان شناسی هندوراس بررسی شدند. تجزیه و تحلیل مسیر با استفاده از یک مدل معادلات ساختاری علی انجام شد. یافته ها: نتایج از تأثیر مستقیم و پیش بینی کننده افسردگی، تنهایی و جستجوی معنا حمایت میکند. همچنین حمایت بین فردی و امید تاثیر معکوس بر خطر خودکشی دارد. اگر چه، مولفه های قدردانی و وجود معنا، تأثیر معنی داری بر خطر خودکشی نشان نداد. این مدل 31 درصد از واریانس خطر خودکشی را تبیین می کند. نتیجه گیری: رویکرد مطالعه خطر خودکشی باید با توجه به متغیرهای روان شناختی، وجودی و اجتماعی باشد. این نتایج با توجه به پیامدها و هم راستایی با مطالعات قبلی مورد بحث قرار می گیرد.