طراحی پارچه (عصر هخامنشیان) به مثابه کالای صنعتی و هنری درتقابل فرهنگ ایران

صنعت طراحی پارچه ایران و آنچه از نقش مایه های که بر بستر آن شکل گرفته، هر کدام مفهومی اساطیریرا به گسترهی تاریخ ایران داشته، از سوی دیگر موقعیت جغرافیایی ایران در دورهی هخامنشی، ارتباطات وروبر و شدن با دیگر فرهنگها عاملی در جهت انتقال هرکدام از انگاره ها که با ژرفای معنایی منجر به گسترشفرهنگ ایران شده است، می باشد. این تاثیرات که گاهی چند سویه بوده، زوایای ناپیدای فراوانی دارد کهنیازمند انجام پژوهش های وسیعی خواهد بود. در این پژوهش از روش کتابخانه ای و تحلیل یافته هایباستان شناسی استفاده شده تا بیان کند: نقوش پارچه های این دوره به دلیل ویژگی های جهان شمول و رازگونه سبب شده تا مثابه کالایی صنعتی و هنری جهت گسترش فرهنگ ایران گام بردارد. برای درک بهتر اینمهم، شیوه های بافندگی، نوع نقوش و بارِ معنای هرکدام از این نقش مایه ها بررسی شد و عوامل گسترش اینهنر صنعت مورد توجه قرار گرفت. از نتایج دریافت شده چنین می توان اذعان داشت: منسوجات این دوره،خصوصاً پارچه های شاهان هخامنشی که به داشتن لباس های فاخر وزیبا مشهوربوده اند، و همچنین دستبافته ها به عنوان کالایی ارزشمند، در تمامی مراسلات چه در جنگ ها, و انتقال غنایم و چه درجشن ها و اهدایهدایا ؛ در ملاقات ها و ادای پیش کش ها اثر گذار بودهاند و همچنین نقش مایه های نمادین و کهن الگوهایشکل گرفته در بستر آن که هرکدام عمق معنایی خاص را دارند، سبب انتقال اعتقادات و افکارغنی پارسیان بهگوشه و کنار دنیا شده است.