استفاده از محصولات فرعی فرآوری زیستی كشاورزی در تغذیه دام

پسمانده هاي كشاورزي و صنايع غذايي ، بخش عمده اي (تقريباً 30 ٪) از توليدات كشاورزي جهان را تشكيل ميدهند. اين ضايعات عمدتاً شامل مواد ليگن سلولزي ، ضايعات ميوه و سبزيجات ، ضايعات صنعت قند و همچنين پسماندحيوانات و شيلات و فرآورده هاي جانبي هستند. پسمانده هاي زراعي غني از بسياري از تركيبات فعال زيستي و مواد مغذيمانند پلي فنوليك ها ، كاروتنوئيدها و فيبر مغذي در بين ديگر موارد هستند. پسماندهاي كشاورزي يك زيست توده بزرگو با ارزش و يك راه حل بالقوه براي حل مشكلات خوراك حيوانات و يك ذخيره جهاني از پروتئين و انرژي، در صورت استفادهاز فن آوري هاي مناسب براي غني سازي مواد مغذي مي تواند براي ارزش گذاري آنها استفاده شود. فن آوري هاي موجودبراي غني سازي پروتئين از اين ضايعات شامل عمليات تخمير صفحات جامد ، سيلو كردن، و مواد جامد يا ماده آبكي زياداست. فن آوري هايي كه براي فراوري مجدد اين ضايعات توسعه مي يابد نياز به در نظر گرفتن خصوصيات منحصر به فرد هريك از ضايعات و محيطي كه آنها توليد و فرآوري و استفاده ميشوند، دارند. به طور خاص ، چنين فناوري هايي نياز به ارائهمحصولاتي ايمن ، نه فقط براي استفاده از خوراك دام بلكه از منظر تغذيه انسان دارند. بررسي حاضر بر روي كاربرد بخشرايج تخمير حالت جامد در رابطه با بخش خوراك تمركز دارد.