بررسی عملکرد زیست محیطی کلانشهر تهران براساس رویکرد شهر سبز (مطالعه موردی – مناطق شرقی، مرکزی و غربی)

چالش های زیست محیطی متاثر از وقوع انقلاب صنعتی، تاثیرات منفی زیادی بر کارآیی و عملکرد توسعه شهرها دارد،بطوریکه شهرهای امروزی بعنوان مهمترین کانون تجمعات انسانی؛ عامل اصلی ناپایداری در جهانند و بگونه ای پیچیده باتحولات زیست محیطی مرتبطند، تاجائیکه هرگونه تمهیدات پایداری جهان، در گرو پایداری شهری است. کلانشهر تهران درچهار دهه اخیر بعنوان پایتخت و متراکم ترین کانون جمعیتی کشور، شاهد دگرگونی های متعددی در عرصه های مختلفجمعیتی، اقتصادی و بویژه زیست محیطی بوده است، چرا که الگوی توسعه شهری و روند آن در این کلانشهر، بیش از آنکهمتاثر از نتیجه عملکرد یک مدیریت منسجم باشد، بیشتر حاصل فشارهای فزآینده عوامل مختلفی است که الگوی شهریحاضر را رقم زده است. ازاینرو بکارگیری رهیافت های سازگار با محیط زیست همچون رویکرد نوین شهر سبز، جهت برونرفت از پیامدهای مخرب الگوها و رویکردهای سنتی و متفاوت توسعه در کلانشهر تهران، بمنظور دستیابی به توسعه پایدارشهری از اهمیت ویژه ای برخوردار است. پژوهش حاضر از حیث نوع، نظری – کاربردی، از لحاظ روش مطالعه، توصیفی –تحلیلی و از نظر شیوه گردآوری اطلاعات، پیمایشی – کتابخانه ای و از طریق پرسشنامه براساس طیف لیکرت می باشد.هدف از این پژوهش بررسی عملکرد زیست محیطی مناطق شرقی، مرکزی و غربی کلانشهر تهران و رتبه بندی مناطق مذکوربراساس معیارها و شاخص های رویکرد شهر سبز است. لذا در ابتدا با بهره گیری از روش آنتروپی به وزندهی ۲۹ شاخصکمی در قالب ۶ معیار پرداخته و سپس با استفاده از تکنیک تاپسیس، عملکرد زیست محیطی و رتبه بندی مناطق موردمطالعه انجام گرفت. نتایج حاکی از تطابق بیشتر مناطق شرقی کلانشهر تهران با شاخص های رویکرد شهر سبز می باشد وبر این اساس منطقه ۸ دارای مطلوبترین و منطقه ۶ دارای نامطلوبترین عملکرد زیست محیطی می باشند.