بررسی ادعای تقابل دینداری و احساس شادی (مطالعه موردی: دانشگاه خیام)
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 393
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
TCONF06_043
تاریخ نمایه سازی: 30 فروردین 1400
چکیده مقاله:
هدف از این تحقیق، بررسی نظریه تقابل دینداری با شادی است؛ که ادعا می شود افراد دیندار، احساس شادی کمتری دارند. اشاعه این اندیشه به عنوان ابزاری جهت دین گریزکردن جوانان مورد استفاده قرار می گیرد. نماز در اسلام ستون دین است و دیندار، فریضه نماز را برپا می دارند. برای سنجش میزان برپایی نماز از دو شاخص «تداوم و نظم در ادای این فریضه» و ـتمرکز هنگام نماز» استفاده شد. برای سنجش شادی، پرسشنامه آکسفورد انتخاب گردید. تحقیق در دانشگاه خیام انجام شد. در صورتی که بین دین داری و احساس شادی تقابل باشد، بایستی رابطه ای منفی در همبستگی به دست آید. با توزیع و تحلیل آماری 387 پرسشنامه معلوم شد بین نمازخواندن «منظم و با تمرکز» و همچنین نمازخوانی «منظم و گاهی با تمرکز» با احساس «شادی» رابطه مثبت معناداری وجود دارد. بین نمازخوانی «منظم و بی تمرکز»، «بی نظم و بی تمرکز»، «بی نظم و یا تمرکز» و «نمازنخواندن»، رابطه معناداری با احساس «شادی» مشاهده نشده. لذا رابطه ای منفی بین احساس شادی و برپایی نماز پیدا نشد وادعای تقابل دین داری با شادمانی مردود می شود.
نویسندگان
ناهید هاشمیان بجنورد
استادیار گروه مهندسی صنایع، دانشکده مهندسی، دانشگاه خیام، مشهد، ایران
سعیده سرایی
کارشناس فرهنگی و مدرس دانشگاه، دانشگاه خیام، مشهد، ایران