اثربخشی زوج درمانی شناختی-رفتاری بر صمیمیت زناشویی و ثبات ازدواج در زوج ها

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی شناختی-رفتاری بر صمیمیت زناشویی وثبات ازدواج در زوج ها صورت گرفت. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون وپس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه ی زوج های مراجعه کننده بهمرکز مشاوره آموزش و پرورش شهرستان قاین در زمستان 1398 بود. به منظور انتخاب گروه نمونه،از روش نمونه گیری هدفمند با جایگزینی تصادفی استفاده شد. بدین ترتیب، از بین افراد داوطلبشرکت در جلسات که معیارهای ورود به مطالعه راداشتند (40 نفر) به صورت تصادفی 20 نفر(10زوج) انتخاب شده و از طریق جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند (هرگروه10 نفر، شامل 5 زوج). معیارهای ورود به مطالعه عبارت بود از: 1. کسب نمره بالا (یک انحرافمعیار بالاتر تر از میانگین) در پرسشنامه بی ثباتی ازدواج 2. شرکت در جلسات همراه با همسر. ابزارپژوهش عبارت بود از شاخص بی ثباتی ازدواج و پرسشنامه صمیمیت زناشویی، که ابتدا روی هردوگروه آزمایش و گواه به صورت پیش آزمون اجرا شد و سپس گروه آزمایش تحت زوج درمانیشناختی- رفتاری (متغیر مستقل) قرار گرفته (هشت جلسه 90 دقیقه ای در هشت هفته) و گروه گواهتحت هیچ مداخله ای قرار نگرفتند. در انتها، از هردو گروه پس آزمون بعمل آمد. داده های بدستآمده با استفاده از روش تحلیل کواریانس تک متغیره و روش های آمار توصیفی مورد تحلیل قرارگرفت. نتایج نشان داد که زوج درمانی شناختی- رفتاری به طور معناداری ثبات ازدواج و صمیمیتزناشویی زوج ها را افزابش داده بود. نتایج حاصل از این پژوهش می تواند راهگشای مشاوران ودرمانگران در کمک به زوج ها یاشد.