اثربخشی معنادرمانی بر امید به زندگی و کاهش افسردگی بیماران مبتلا به ام.اس عضو انجمن حمایت از بیماران ام.اس شهر سیرجان

ناامیدی یک مشکل جدی برای سلامت عمومی است که میتواند نتایج مضری برای زندگی داشته باشد. بنابراین مهم است که عوامل مقاوم در برابر ناامیدی و افسردگی را شناسایی کنیم. علاوه براین تئوریها و تحقیقات زیادی معنادرمانی را بهعنوان یک منبع بالقوه که میتواند بر امید به زندگی و کاهش افسردگی تأثیر گذارد شناسایی نموده اند. هدف از پژوهش حاضر »اثربخشی معنادرمانی بر امید به زندگی و کاهش افسردگی بیماران مبتلا به ام.اس عضو انجمن حمایت از بیماران ام.اس شهر سیرجان« بود. جامعه آماری پژوهش شامل، 100 نفر از بیماران ام.اس بیمارستان امام رضا شهر سیرجان میباشد که با استفاده از نمونه گیری در دسترس تعداد 60 نفر به عنوان نمونه انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند و از طریق جلسات مداخله معنادرمانی و پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر و همکاران (2000) و پرسشنامه افسردگی بک (1996) اطلاعات مربوط به متغیرهای پژوهش جمع آوری گردید. در ادامه با استفاده از آمار توصیفی، استنباطی و تحلیل کواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS25 فرضیات تحقیق مورد سنجش قرار گرفتند. یافته های تحقیق نشان دادند که معنادرمانی بر امید به زندگی و کاهش افسردگی تأثیر معناداری داشته است؛ و سطح معناداری آن (P<0.05) میباشد.