اثر بخشی مداخله در بحران مبتنی بر رویکرد آموزش شناختی- روانشناختی در قیاس متغیرهای ویژگی های شخصیتی ، تاب آوری و سلامت روان

در نگاه انسان به گذشته ،همواره شاهد رویدادهای گوناگون ،با پیامدهای مختلف هستیم. بعلت تاثیرات متفاوت این حوادث بر هر شخص ،علی رغم شرایط یکسان ،بروز واکنش های ناهمگون را مشاهده می کنیم.پس بایستی به اندازه ابعاد وسعت حادثه و میزان این تاثیرات از بعد جسمی و نیز روحی-روانی به نحو مطلوب مدیریت شوند. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی مداخله در بحران، مبتنی بر رویکرد آموزش شناختی-روانشناختی در مقایسه متغیرهای ویژگی های شخصیتی ،تاب آوری و سلامت روان بود. جامعه مورد بررسی دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهر کرمان بودند که جامعه آماری 98 نفری با نمونه گیری هدفمند انتخاب و با روش تحقیق علی مقایسه ای انجام شد .ابزار پژوهش پرسشنامه استاندارد ویژگی های شخصیتی نئو (مک کری و کاستا 1985 )، سلامت روان عمومی (گلدبرگ 1997 ) و تاب آوری (کانرودیویدسون 2003 ) بود .تجزیه داده ها و بررسی فرضیه ها با آزمون من ویتنی و تحلیل رگرسیون سنجش گردید .تفاوت در نتایج نشان داد که مداخله ،تاثیر معنی داری بر متغیرها داشته است .بطورکلی می توان گفت مداخلات مبتنی بر رویکرد آموزش که بطور فزاینده در حال گسترش است ،می تواند باعث رشد شناختی در مباحث حمایت جسمی و نیز روحی-روانی و منتج به ارتقاء شناختی-روانشناختی گردد. پس به افراد کمک می کند تا در مخاطرات قبل از اتخاذ تصمیم بتوانند با نور آگاهی بحران را درک ،افکار و هیجانات خود را کنترل نمایند .در نتیجه راهبردهای هدفمند و موثرتری را اتخاذ نموده ، ارتقای سطح آمادگی همراه با کاهش چشمگیر استرس را در مدیریت هر بحران به ارمغان می آورد .