مقایسه تاثیر آموزش فرزندپروری و تعامل مثبت والد و كودك به شیوه بازی بر تاب آوری خانواده، صمیمیت رابطه مادر و كودك و استرس مادران

اين پژوهش با هدف مقايسه تاثير آموزش فرزندپروري و تعامل مثبت والد و كودك به شيوه بازي بر تاب آوري خانواده،صميميت رابطه مادر و كودك و استرس مادران با طرح پژوهش نيمه تجربي پيش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل انجامشده است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه مادران دانش آموزان 6 تا 8 سال دبستاني شهر كرج بودند كه 45 نفر از آنانبه روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و در سه گروه 15 نفري آزمايش و كنترل قرار گرفتند. شيوه هاي آموزشpmt و cprt به مادران در 10 جلسه 120 دقيقه اي اجرا گرديد. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه ي مقياس تاب آوريخانواده سيكبي (2005)، تنيدگي والدين آبدين (1983) و مقياس صميميت ميلر و لفكورت (1982) استفاده شد. يافته هاياين پژوهش نشان داد طبق نظر والدين هردو روش آموزش فرزندپروري و تعامل مثبت والد و كودك به شيوه بازي در هر سهگروه پس آزمون، باعث افزايش تاب آوري خانواده، صميميت رابطه مادر و كودك و كاهش استرس مادران مي شود. ضمناينكه تاثير تعامل مثبت والد و كودك به شيوه بازي بيش از روش فرزند پروري بوده است. آموزش فرزندپروري و تعامل مثبتوالد و كودك به شيوه بازي، تاب آوري خانواده، صميميت رابطه مادر و كودك و استرس مادران را بهبود مي بخشد.