موانع تفكر انتقادی در آموزش عالی

هدف اين پژوهش بررسي موانع تفكر انتقادي در آموزش عالي وارائه راهبردهايي جهت رشد تفكر انتقادياست. رويكرد پژوهش از نوع كيفي است وروش پژوهش توصيفي-تحليلي است ازنوع تحليل اسنادي .اينپژوهش يك مطالعه مروري بركتب وبرخي مقالات منتشر شده در زمينه تفكر انتقادي است. نتايج پژوهش بيانگرآن است كه آنچه در جامعه امروز ما، نياز است برنامه ريزي دقيق و گنجاندن دروس و مطالبي است كه گسترشدهنده خلاقيت و نقد در بين افراد جامعه باشند. بار سنگين مسئوليت ترويج آموزش تفكرانتقادي در جامعه امروزبر عهده پژوهشگران و محققان دانشگاهي كشور است كه قبل از هر چيز بايد در پي يافتن منابع لازم براي شروعيك اقدام گسترده عملي در آموزش اين نوع تفكر باشند. آموزش عالي در پرورش مهارت تفكر انتقادي موفقنبوده است و به نظر مي رسد ضعف دانشجويان در تفكر انتقادي مي توانددر ارتباط با كاركرد ضعيف آموزش عاليدر برنامه ريزي غني آموزشي و درسي و همچنين بستر فرهنگي جامعه باشد. وبه دليل كمبود منابع مطالعاتي دراين زمينه در كشور، ما بيش از هرچيز نيازمند تدوين وتاليف منابع لازم مي باشيم وقشر دانشگاهي بايدقبل ازاقدام به تدوين منابع ، توانايي هاي لازم را كسب نموده باشند تابتوانند با بينش صحيح تفكر انتقادي را درآموزش عالي رواج داده وموانع آن را برطرف كنند. يكي از كاراترين گامها در اين راستا، بهبود جنبه هاي نگرشيتفكر انتقادي، توجه به كاركرد برنامه درسي پنهان در آموزش عالي است كه مي تواند اهداف برنامه درسي رسميرا خنثي كند. رشد وتوسعه تفكر انتقادي وابسته به غلبه بر موانع مختلف فردي واجتماعي است. در پايان براساسمطالعات انجام شده راهبردهايي براي برطرف كردن موانع تفكر انتقادي در برنامه درسي آموزش عالي ارائه شده است.