اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر امیدواری، شادكامی و درد مزمن مفصلی در دختران مجرد معلول جسمی –حركتی شهرستان ارسنجان

پژوهش حاضر با هدف اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر اميدواري، شادكامي و درد مزمنمفصلي در دختران مجرد معلول جسمي –حركتي شهرستان ارسنجان در سال 99-1398 طراحي و اجراءشد. طرح پژوهش يك تحقيق نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعهآماري شامل شامل كليه دختران معلول جسمي – حركتي كه به اداره بهزيستي شهر ارسنجان مراجعهكرده بودند، بود. از بين جامعه آماري تعداد 30 نفر (15 نفر گروه كنترل و 15 نفر گروه آزمايش) به عنواننمونه پژوهش با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي اندازه گيري اين پژوهششامل مقياس اميدواري اشنايدر (1991)، شادكامي آكسفورد (1989) و درد مزمن مفصلي نورديك(1987) بود. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تحليل كوواريانس و نرم افزار SPSS24 استفاده شد. نتايج نشان داد كه متغير اميدواري بر اساس خرده مقياس هاي تصميم هدف مدار، گذرگاه جهت رفعمشكلات، گمراه كننده، در گروه آزمايش پس آزمون نسبت به پيش آزمون در سطح مذكور معني دارگرديد و متغير شادكامي بر اساس تمامي خرده مقياس ها، در گروه آزمايش پس آزمون نسبت به پيشآزمون در سطح مذكور معني دار شد همچنين بين گروه گواه و آزمايش در تركيب متغير درد مزمنمفصلي تفاوت معني دار وجود دارد. بنابراين نتيجه گيري مي شود، دختراني كه تحت درمان مبتني برپذيرش و تعهد قرار گرفته اند، ميزان اميدواري و شادكامي در آنان افزايش و ميزان درد مزمن مفصلي درآنان كاهش يافته است.