تحلیل دنیامداری در مثنوی مولوی
محل انتشار: مجله متن شناسی ادب فارسی، دوره: 9، شماره: 3
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 284
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_RPLL-9-3_004
تاریخ نمایه سازی: 1 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
مثنوی معنوی از ارزشمندترین آثار عرفانی اخلاقی ادب فارسی است که در پی تعلیم زندگی حقیقی و نمودن راه سعادت به بشر است. این کتاب بر رسیدن به منبع خلقت و کمال غایی انسان تأکید میکند؛ البته در رابطهای دوسویه به تلاش برای زندگی مطلوب این جهانی نیز توجه دارد. مسئلة این پژوهش آن است که دنیا و جلوههای آن به چه میزان و از چه دیدگاهی در این اثر نمود یافته است؛ همچنین چگونگی و چرایی گرایش مولانا به دنیا در این جستار بررسی میشود. از همین روی پس از شرح مفهوم دنیاگرایی، همۀ ابیات شش دفتر مثنوی مولانا در چند حوزة مهم از نمودهای دنیاگرایی بررسی شده است؛ خردورزی، مدارا، دوری از تعصب باتکیهبر نکات اخلاقی و بدون اندیشیدن به پاداش اخروی و دوری از تقلید کورکورانه، ازجمله حوزههای مهم نمودهای دنیاگرایی است. در این زمینه داستانهایی این اندیشه را برجستهتر کردهاند که در این پژوهش واکاوی شدند. هدف این بررسی تبیین نگرش مولانا به دنیا و جلوههای آن است. در این گفتار چنین دریافت میشود که مولانا دنیا را ارج مینهد؛ زیرا آن را راه رسیدن به عالم بالا و کمال میداند. او همة حوزههای دنیاگرایی را در چهارصد بیت بهطور مستقیم و در داستانهایی بهطور غیرمستقیم شرح داده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهره وفائی فرد
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک، اراک، ایران
جلال الدین کزازی
استاد زبان و ادبیات فارسی، هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :