ظرفیت الگودهی معلم مقتدر در آموزشهای اخلاقی در قرآن و نهج البلاغه

یکی از روش های تاثیر گذار در انتقال مفاهیم اخلاقی روش الگودهی است. اقتدار را نیز می توان به حق و قدرت بعضی اشخاص به این کـه تصـمیم بگیرنـد و افراد دیگر را به انجام دادن اعمال و کارهایی وا دارند تعریف کرد. معلمانی که به هر طریق با آموزش های اخلاقی سرو کار دارند ،نیازمند اقتـداری هسـتند که متربی ضمن الگو گیری از شخصیت اخلاقی آنها ،از الگوسازی آنها نیز بهره کافی را ببرد. اقتدار معلم در آموزش اخلاقـی از یـک سـو لازمـه ی اخـلاق حرفه ای اوست و از سوی دیگر با توجه به اختیاری بودن فعل اخلاقی ،نباید منجر به حذف اسـتقلال دانـش پـژوه شـود.پژوهش حاضـر سـعی دارد بـا هـدف شناخت ظرفیت الگودهی معلـم مقتـدر در آموزشهـای اخلاقـی در قـرآن و نهـج البلاغـه بـه بررسـی الگـو در قـرآن و اهـداف تربیتـی آن ، الگـوپردازی در نهج البلاغه، اسوه گرایی نیکو در قرآن، اقتدارگرا و الگومحور بودن تربیت اخلاقی در آموزه های دینی و عوامل ایجاد اقتدار در معلم بپردازد.بر اسـاس یافتـه های این مقاله که با روش مطالعه کتابخانه ای و روش پژوهش تحلیلی نگاشته شده است می توان گفت که بر اساس قرآن و نهـج البلاغـه بحـث الگـو پـذیری در عالی ترین ظرفیت تاثیر گذاری خود بازهم بر اساس اختیار الگو پذیر و با پذیرش عقلی کامل از جانب الگو پذیر مطرح شده است و اتوریتـه علمـی اسـتاد الگو هم نه تنها سبب رکود علمی دانش پژوه نخواهد شد، بلکه با الگو گیری از اقتدار کاریزمای استاد و تربیت اخلاقی صحیحی ،دانش پـژوه خـود بـه تولیـد علم می پردازد.