بازرگانی بندر سیراف در دوران ساسانی و قرون اولیه دوران اسلامی

خلیج پارس و بنادر مهم آن از قدیمی ترین ایام به عنوان یکی از شاهراه های تجاری ایران با سرزمین های دیگر بوده است. ناوگان های دریایی ایران در خلیج پارس همواره با سرزمین های دیگر مانند هند، چین وآفریقای شرقی تجارت داشتند. بندرسیراف یکی ازمهم ترین بندرگاه بازرگانی ایرن از عصرساسانی تا اسلامی (تا اوایل قرن پنجم هجری ) در خلیج پارس بوده. این بندر سیصد هزار نفرجعمیت داشته است، ویرانه های بندر سیراف (بندر طاهری امروزی) در ساحل خلیج پارس در 240 کیلومتری جنوب شرقی بوشهر واقع است. سیراف بندری مشهور بود که سوماترا و چین ، تجار زیادی در آن معاملات مهمی با جزایر و بنادر زنگبار، لامو، پومبا، کیلوا و سفاله در شرق آفریقا، هندوستان، مالزی انجام می دادند. پس از اسلام، خصوصا در قرون سوم و چهارم هجری زمینه ها و عواملی باعث شدند تا سیراف به بندری طـراز اول در خلـیج پارس مبدل شود و دورهای رونق و شکوفایی را تجربه کند. از این عوامـل موقعیت مساعد جغرافیایی سیراف نزدیکی آن به آبادترین شهر جنوب ایران یعنی شیراز و فیروزآباد و عمق مناسب سواحل آن، تجارت و تـلاش هـای دریـانوردان و تـاجران سـیرافی در قرون اولیه اسلامی سیراف به عنوان لنگرگاه صادرات و واردات به سرزمین پارس مهم ترین کانون حرکت های بازرگانی در جنوب ایران بود . در این مقالە سعی بر آن است تا با روش توصیفی -تحلیلی و براساس شواهد تاریخی، باستانشناختی و مدارک سکه ها در ایران و چین نشان دهد که آیا شواهدی از تماس مستقیم دریانوردان و بازرگانان چینی و ایرانی در دورە ی باستان وجود دارد و یا تجارت مستقیم بین این دو کشور در قرون نخستین بعد از اسلام آغاز شده است؟