تبیین فقهی تأثیر مشارکت سیاسی مردرم امنیّت ملّی با رویکردی بر قدرت نرم

یکی از خصوصیات مکتب اسلام نسبت به سایر مکاتب، فراهم آوردن زمینه مشارکت همه قشرهای مردم در تمام مراحل تصمیم گیری و سرنوشت ساز است؛ چرا که اجرای احکام الهی جز از رهگذر برپایی حکومت اسلامی، امکان پذیر نیست. با توجه به نقش و جایگاه بسیار مهم مشارکت سیاسی مردم و بویژه انتخابات و تبدیل شدن آن به عنوان یکی از شاخصه های مهمّ امنیتی، و قابلیت ویژه آن در حفظ نظام و خنثی سازی توطئه دشمنان و ایجاد ناامیدی در آنها، امروزه از این مؤلّفه به عنوان یکی از ارکان اصلی تشکیل دهنده قدرت نرم در حکومت شناخته می شود. این پژوهش که به روش توصیفی انجام گرفته، به تبیین فقهی وجوب و مشروعیت مشارکت سیاسی مردم با توجه به ادلّه صادره از سوی فقها و واکاوی جایگاه آن در تولید و افزایش قدرت نرم جمهوری اسلامی پرداخته و خلا صه یافته پژوهش چنین گردید که بطور کلی با توجه به ارتباط مشارکت و نقش سیاسی مردم در رابطه با ملاک امنیت حاصل از قدرت نرم باید ارتباطی دو سویه بین دو عنصر قائل شد. از سویی عدم مشارکت و انفعال ناشی از زوال ارزشهای فرهنگی به این مفهوم است که دولت از منابع بالقوّه ای که باید در خدمت آن قرار گیرد، بی نصـیب میگردد و جایگاه مشـارکت مردم به عنوان تأمین بخش مقبولیت نظام و امنیت آن در عرصه بین المللی است؛ و از سویی دیگر مقبولیت و امنیت نظام تأمین کننده منافع و آسایش مردم است.