بررسی رابطه نفقه با هزینه های نامتعارف زوجه در خانواده

طبق ماده 1107 قانون مدنی ایران نفقه عبارت است از نیازهای متعارف و متناسب با وضعیت زن از قبیل مسکن، البسه، غذا، اثاث منزل و هزینه های درمانی و بهداشتی و هر آنچه را به صورت عادت یا احتیاج لازمه زندگی وی باشد. البته قانون میزان دقیقی برای نفقه مشخص نکرده بلکه نفقه بر مبنای نیازهای متعارف و متناسب با وضعیت زن و منطبق با عرف زمان و مکان زندگی زوجین مشخص می شود.البته پرداخت نفقه منوط به تمکین زوجه است. مستندات فقهی و قانونی موجود که دلالت بر الزام مرد به انفاق نسبت به زن و اولاد و تامین هزینه های ضروری زندگی آنان و نیز دلالت بر اشتغال زن در بیرون از خانه با اجازه و رضایت شوهر دارد، چنین می توان نتیجه گرفت که زن تکلیفی در خصوص اشتغال و کسب درآمد، به منظور تامین مخارج و هزینه های زندگی مشترک ندارد و این امر از مصادیق معاضدت وی در تشیید مبانی خانواده به شمار نمی رود. از طرفی قانونگذار به این نکته نظر داشته است که زن با مشکلاتی از قبیل بارداری، زایمان و برخی تبعات آن از جمله شیردهی و پرستاری کودک مواجه است و همه اینها باعث کاهش توان و قوای جسمانی زن می گردد و حال اگر بنا بود که قانون، زن و مرد را از لحاظ تأمین بودجه و مخارج زندگـی در وضع مشابهی قرار دهد و به حمایت از زن بر نخیزد ، بانوان تحت ظلم واقع می شدندو لذا معافیت زن از تلاش های خرد کننده اجباری تامین معاش، نه تنها مصلحت زنان ، بلکه صلاح شوهران ایشان و زمینه برقراری کانون خانوادگی آنها را نیز تأمین نموده است.