تبیین و بررسی جنبه های مختلف تاب آوری در سامانه های آبی

سیستم های منابع آب با ارائه خدمات اساسی برای زندگی بشر، نقش قابل توجهی در رشد اقتصاد و رفاه جوامع و همچنین حفاظت از اکوسیستم ها را دارند. انواع وقایع مخرب با منشأ طبیعی و انسانی نظیر زلزله، کمبود آب، سیل، خشکسالی و آلودگی آب، سیستم های آبی را تحت تأثیر قرار می دهند. این رو یدادهای نامطلوب که می توانند باعث بروز فاجعه، ایجاد خطر یا تغییر عملکرد طبیعی سیستم های آبی شوند، به عنوان اختلال در نظر گرفته می شوند. تاب آوری به معنای توانایی سیستم در واکنش به آشفتگی ها (خرابی های درونی و وقایع محیطی) با جذب آشفتگی و یا سازماندهی مجدد سیستم برای حفظ عملکرد است. بنابراین بررسی و ارتقای تاب آوری سیستم های منابع آب و اجزای آن مانند سیستم های تأمین و توزیع آب و سیستم های تصفیه فاضلاب در برابر رویدادهای مخرب، باتوجه به نقش حیاتی آن ها در تحقق اهداف توسعه پایدار، بسیار حائز اهمیت است. پژوهش حاضر بر آن است با مرور منابع در زمینه تاب آوری در حوزه آب به تشریح مفهوم تاب آوری و جنبه های مختلف آن و بررسی روش های سنجش تاب آوری در سیستم های آبی بپردازد و زمینه ی مناسبی برای مطالعه در خصوص ارزیابی تاب آوری سیستم های آبی فراهم آورد.