تاثیر بازی درمانی بر مهارتهای اجتماعی و رفتارهای کلیشهای پسران ۷ الی ۱۰ سال مبتلا به اختلال طیف اتیسم

مقدمه و هدف: هدف ازاین پژوهش تعیین اثربخشی بازی درمانی بر مهارتهای اجتماعی و رفتارهای کلیشهای پسران دارای اختلال طیف اتیسم با عملکرد بالا بود.     روش شناسی: پژوهش حاضر مطالعه ای نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. شرکتکنندگان شامل ۱۷ کودک پسر مبتلا به اختلال طیف اتیسم با عملکرد بالا بودند که در دامنه سنی ۷ تا ۱۰ سال قرار داشتند و به یکی از مراکز اتیسم در شهر تهران مراجعه کرده بودند.  ۱۷ کودک توسط نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. مداخله در ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای، هر هفته دو جلسه انجام شد؛ و والدین آنها نیز در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون، مقیاس درجه بندی مهارتهای اجتماعی-نسخه والدین گرشام و الیوت، همراه با پرسشنامه مشکلات رفتاری جوهانس روهانس را پر کردند. نتایج: داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که بازی درمانی بر روی مولفه های همکاری (۰.۰۴=P)، رفتار های بیرونی (۰.۰۲=P) و درونی (۰.۰۴=P) در مهارتهای اجتماعی و مولفه های رفتارهای کلیشهای (۰.۰۰۱=P) در مشکلات رفتاری تاثیر گذار بوده است. نتیجه گیری : نتایج نشان داد که  بازی درمانی بر روی مهارت اجتماعی و رفتارهای کلیشه پسران اتیسم تاثیرمثبت دارد.