بررسی تاثیر سولفات منیزیم بر وضعیت انعقادی خون در مادران باردار مبتلا به پرهاکلامپسی
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 605
فایل این مقاله در 5 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-23-12_001
تاریخ نمایه سازی: 6 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
مقدمه: بر اساس برخی مطالعات، منیزیم در غلظتهای فارماکولوژیک، دارای اثرات آنتیترومبوتیک بوده و موجب اختلال عملکرد پلاکت در محیط آزمایشگاهی و داخل بدن میگردد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر سولفات منیزیم بر وضعیت انعقادی خون در مادران باردار مبتلا به پرهاکلامپسی انجام شد. روشکار: این مطالعه مقطعی در سال ۹۳-۱۳۹۲ بر روی ۵۶ مادر باردار مبتلا به پرهاکلامپسی انجام شد. مدت زمان سیلان، زمان پروترومبین، زمان نسبی ترومبوپلاستین، تعداد پلاکت و سطح منیزیم قبل و ۲ ساعت بعد از تزریق سولفات منیزیم اندازهگیری شد. دادهها پس از گردآوری با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه ۱۶) و آزمونهای آزمون تی زوجی و کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنیدار در نظر گرفته شد. یافتهها: میانگین سطح منیزیم سرم بیماران ۰/۵۱ ±۵۳/۴ میلیاکی والان در لیتر بود. میانگین تعداد پلاکت بیماران قبل از تجویز منیزیم ۸۴/۴۳±۵۵/۱۷۶ هزار و بعد از تجویز منیزیم ۵۱/۵۱±۲۵/۱۷۳ هزار بود که اختلاف معناداری نداشت (۱۰۸/۰=p). میانگین PT (زمان پروترومبین) قبل از شروع درمان ۶۹/۰±۳۶/۱۳ ثانیه و بعد از شروع درمان ۷۹/۰±۵۷/۱۳ ثانیه بود (۰۵۹/۰=p). میانگین PTT قبل از شروع درمان ۰۵/۲±۱/۳۸ ثانیه و بعد از شروع درمان ۹۲/۲±۲۶/۳۸ ثانیه بود (۷۵۶/۰=p) و میانگین BT زنان قبل از تجویز منیزیم ۷/۳۹±۵۵/۱۰۹ ثانیه و بعد از تجویز منیزیم ۸۷/۴۴±۴۸/ ۱۲۳ ثانیه بود (۰۱۳/۰=p). نتیجهگیری: زمان سیلان زنان باردار بعد از تجویز سولفات منیزیم با مقادیر درمانی افزایش یافت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مریم کاشانیان
استاد گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
جلیل کوهپایهزاده اصفهانی
استاد گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
نوشین اشراقی
استادیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
نگین جبارپور آذری
انترن گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :