تاثیر روایات قرآنی داستان حضرت موسی (ع) در غزلیات بیدل دهلوی
محل انتشار: کاوش نامه ادبیات تطبیقی، دوره: 10، شماره: 4
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 244
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCCL-10-4_004
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
سبک هندی، بستری مناسب برای رونق غزل بهشمار میآید. عبدالقادر بیدل دهلوی با سرودن ۲۸۵۹ غزل، یکی از معروفترین شاعران سبک هندی و پیشرو در غزلسرایی است که به تغزل، توسعه صوری و معنایی بخشید. تفاوت عمده غزلسرایی وی با دیگر غزلگویان بزرگ سبک هندی، جنبه توحیدی و عرفانی آثار اوست. او در غزلیاتش به سیره و سیمای امامان و پیامبران اشاره کرده دربین آنان، تلمیح بیشتری به حضرت موسی (ع) دارد (چنانکه در قرآن نسبت به سایر پیامبران، بیشترین اشاره به موسی (ع) شده است). پژوهش تحلیلی - توصیفی حاضر نشان میدهد که بیدل در غزلیاتش گاهی به نیروی صنعت اقتباس به گفتوگوی حضرت موسی (ع) با خداوند: ﴿لن ترانی﴾، ﴿ارنی﴾، ﴿انی انا الله﴾ و... پرداخته است؛ گاه به معجزات عصا، شکافتن دریا، آوردن مائده سیر، عدس، من و سلوی و... اشاره میکند. بیدل، شعر خویش را با اعلام قرآنی عصر موسی (ع) همچون خضر، قارون، سامری و... عجین ساخته است و بهطور مستوفایی به کوه طور، آتش طور، درخت منادی آن (شجر ایمن)، وادی ایمن پرداخته، با نگاهی نمادین، طور را سرزمین عاشقان، مظهر هردو جهان، دبستان محبت و دانش، رمز ادب، مظهر دل، نماد خلوت و... دانسته است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مالک شعاعی
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده علوم انسانی، واحد ایلام، دانشگاه آزاد اسلامی، ایلام، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :