خلاقیت بلاغی مولانا در کاربرد آیه‎های قرآن (با تمرکز بر استعاره، تشبیه و پارادکس)

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 262

فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_LIAR-9-4_003

تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1400

چکیده مقاله:

مولانا، در کاربرد آیات در مثنوی خود، نوآوریهای مهمی دارد که تا کنون درباره آن پژوهش برجستهای انجام نشده است. قرآن خود معجزه بلاغت است و زمینهای برای آفرینش واژگان و ترکیباتی بدیع و هنری در مثنوی قرار گرفته است. بر این اساس، در این پژوهش، خلاقیت مولانا در کاربرد آیات بررسی شده است. روش مطالعه، تطبیقی-تحلیلی و مبتنی بر بررسی تمامی شواهد، تطبیق آیات و ابیات مثنوی و تبیین تفاوت روش مولانا و در عین حال چگونگی برخورداری او از آبشخور قرآن است. این تطبیق نشان میدهد که مولانا در کاربرد آیات از «استعاره مکنیه» بیش از دیگر آرایهها بهره برده است. علت این فراوانی، باور او به آگاهی هستی و بیسببی افعال خداوند و نیز رویکرد خاص او به معجزات است. همین نگرش در پدید آمدن پارادکسهای مثنوی که بخشی از هنر بیمانند این کتاب است تاثیر داشته است. افزون بر این، مولانا در ترکیب واژگان قرآنی با کلمات فارسی نیز نوآورانه عمل کرده و ترکیبات استعاری و تشبیهی بدیع و ساختارشکنانهای پدید آورده است. ترکیب «استعاره تاویلی» و «تشبیه تاویلی» از این قبیل است. در ترکیبات ساختارشکن، الگوهای رایج نحو زبان فارسی شکسته شده است و بسیاری از جملات و ترکیبات قرآنی در نقش اسم مفرد به کار رفتهاند. بسیاری از ترکیبهای نو و بدیع مثنوی نیز بر اساس «بینش تاویلگرا» شکل گرفته است و از این نظر میتوان پیوندی معنادار میان بلاغت و تاویل جستوجو کرد.

نویسندگان

سید ناصر جابری اردکانی

استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران

حسین سلیمی

استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • قرآن کریم ...
  • احمدی، بابک (1382). ساختار و تأویل متن، تهران: مرکز. ...
  • ایبرمز، ام.اچ؛ هارپام، جفری گلت (1387). فرهنگ اصطلاحات ادبی، ترجمۀ ...
  • برومند، محمد حسین؛ جوودی، امیر (1384). کشف راز معاتب و ...
  • پورنامداریان، تقی (1386). در سایۀ آفتاب، چ4، تهران: سخن. ...
  • جینز، جولیان (1380) خاستگاه آگاهی در فروپاشی ذهن دوجایگاهی، ترجمۀ ...
  • خرمشاهی، بهاءالدین؛ مختاری، سیامک (1388). قرآن و مثنوی، چ5، تهران: ...
  • سیوطی، جلال‌الدین عبدالرحمن (1422ق). الاتقان فی علوم‌القرآن، مصطفی دیب‌البغا، بیروت: ...
  • شریفی فر، مسعود (1378) «استعاره - زندگی – ترجمه» نشریۀ ...
  • شفیعی کدکنی، محمدرضا (1366). شاعر آینه‌ها، چ1، تهران: آگاه. ...
  • ــــــــــــــــــ (1375). صور خیال در شعر فارسی، چ6، تهران: آگاه. ...
  • شمیسا، سیروس (1394). بیان، چ 4، تهران: میترا. ...
  • فتوحی، محمود (1389). بلاغت تصویر، چ 2، تهران: سخن. ...
  • کرد زعفرانلو، عالیه؛ حاجیان، خدیجه (1389). استعاره های جهتی قرآن ...
  • گلچین، میترا (1384). جایگاه کنایه در مثنوی، مجلۀ دانشکده ادبیات ...
  • ـــــــــــــ (1390). بررسی ساختارهای مختلف تشبیه در مثنوی معنوی، فصلنامه ...
  • ــــــــــــــ (1390). اسناد مجازی و ساختارهای مختلف آن در مثنوی ...
  • ــــــــــــــ (1389)، جایگاه پارادکس و حس‌آمیزی و انواع آنها در ...
  • گلی‌زاده، پروین؛ قاسمی‌پور، قدرت؛ گورویی، رضا (1392). نقش جناس مرکب ...
  • لیکاف، جرج و جانسون، مارک (1395)، استعاره‌هایی که با آنها ...
  • نامورمطلق، بهمن (1390). درآمدی بر بینامتنیت، چ1، تهران: سخن. ...
  • مجد فقیهی، محمدعلی؛ دهقانی، روح‌الله (1394). بررسی تفسیری تکرار قصۀ ...
  • مولوی، جلال‌الدین (1373). مثنوی معنوی، تصحیح رینولد الین نیکلسون، چ1، ...
  • هاشمی، سیداحمد (1999). جواهر‌البلاغه فی‌المعانی و‌البیان و‌البدیع، رقم‌الطبع 1، بیروت: ...
  • نمایش کامل مراجع