رخداد بیماری های عفونی پس از بلایای طبیعی و نقش نیروهای مسلح در کنترل و پیشگیری آن ها

مقدمه: اپیدمی شدن بیماری های عفونی به دنبال حوادث  طبیعی به ویژه در کشورهای پیشرفته بندرت دیده می شود. بررسی حوادث طبیعی قبلی نشان می دهد که مشکلات پوستی، اسهال وعفونت های تنفسی شایع ترین بیماری های عفونی در نجات یافتگان می باشد. آنچه که مطرح است اپیدمی های ویژه ای است که بدنبال زلزله، سیل، طوفان، سونامی، فوران آتشفشان و ریزش و خشکسالی دیده می شود. روش کار: مقالات و گزارش های منتشر شده در این رابطه که از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۲ منتشر شده است مورد بررسی قرار گرفته و در این مقاله جمع بندی شده است. یافته ها: از طریق سبب شناسی، بیماری های شایع معمولا قابل پیش بینی بوده و بازتابی از بیماری های عفونی بومی  در منطقه قبل از حادثه می باشد. جراحت و آسیب بافت نرم در اولین روزهای بعد از حادثه دیده می شود. در مقابل عفونت هایی که از راه غذا، آب و هوا ایجاد می شوند حدود یک ماه بعد از حادثه بروز می کنند. نتیجه گیری: بیماریهای واگیر شایع در جمعیت آواره است به خصوص فقرا که دسترسی آنها به نیازهای اساسی مانند آب سالم و بهداشت، سرپناه مناسب و خدمات بهداشتی اولیه کم است. در این مقاله معیارهای سلامتی و بهداشت عمومی پیشگیری کننده که در کاهش چنین اپیدمی هایی کمک کننده هستند و نقش نیروهای مسلح در چگونگی کاهش آن مورد بررسی قرار گرفته شده است.