بررسی رابطه بین استرس شغلی و تابآوری پرستاران

مقدمه: استرس شغلی یکی از عوامل مهم ایجاد عوارض جسمانی و روانی در پرسنل و کاهش بهرهوری سازمانها است. پرستاری یکی از مشاغل تنشزا میباشد و بسیاری از پرستاران دارای استرس شغلی شدید هستند. هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه بین استرس شغلی و تابآوری در پرستاران میباشد. روش کار: در این تحقیق توصیفی تعداد ۱۵۶ نفر از پرستاران بیمارستانهای شهر کرمانشاه بصورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه استرس شغلی موسسه سلامت و ایمنی انگلستان و پرسشنامه تابآوری کانر و دیویدسون برای جمعآوری دادهها استفاده شد. برای دادهها با استفاده از تحلیل همبستگی و رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفتند. یافتهها: میانگین استرس شغلی پرستاران در حد متوسط و برابر با ۰۲/۳ و میانگین تابآوری معادل ۱۱/۳ میباشد. همبستگی بین استرس شغلی و تابآوری، قوی و معنیدار بود. استرس شغلی اثر مستقیم و مثبت بر تابآوری دارد و در مجموع  ۶۶ درصد از تغییرات تابآوری توسط استرس شغلی تبیین میشود. نتیجهگیری: یافتههای تحقیق نشان داد اعضای نمونه مورد بررسی استرس شغلی را محیط کاری خود تجربه کردهاند. از آنجایی که از بین عوامل استرس، عوامل اجتماعی و فردی به ترتیب بیشترین تاثیر را بر تابآوری دارند، افزایش تعامل و مشارکت با همکاران و بالا بردن میزان آگاهی فرد از مسئولیت شغلی میتواند میزان تابآوری را افزایش دهد.