سنجش عملکرد حافظه موش های صحرائی نوزاد متولد از مادران تحت درمان با بوپرنورفین در دوران بارداری و شیردهی

مقدمه بوپرنورفین از جمله داروهای اپیوئیدی است که به عنوان درمان نگهدارنده اعتیاد در دوران بارداری و شیردهی تجویز می گردد ولی با این وجود اثرات سو آن بر جنین و نوزاد شیر خوار به خوبی بررسی نگردیده است. لذا در مطالعه حاضر یه بررسی اثر تجویز بوپرنورفین در دوران بارداری وشیردهی بر عملکرد حافظه موشهای نوزاد می پردازیم. مواد و روش ها ۳۰ سر از. موش های باردار و موش های شیرده  در دو گروه های کنترل  و ۴ گروه درمانی به طور تصادفی قرار داده می شوند (N=۵ برای هر گروه مادرو n=۶ برای هر گروه نوزاد که گروه هدف مورد بررسی می باشند). گروه بندی شامل گروه کنترل ( موشهای صحرایی ماده  باردار و شیرده که به طور زیر جلدی یک دوز حامل دریافت می کنند ) و  گروههای  درمانی ( ماده های باردار و شیرده به طور زیر جلدی بوپرنورفین ۰.۵ و ۱ میلی گرم در کیلوگرم یک بار در روز دریافت می کنند) می باشد. نوزادان ۲۸ روز بعد از زایمان  از شیر گرفته می شوند. و  ۶ نوزاد از هر گروه به طور تصادفی  جهت بررسی روند حافظه  انتخاب گردید. روند حافظه با استفاده از آزمون Y-maze بررسی گردید. یافته ها درصد تناوب حاصل  تفاوت معنی داری بین گروههای مواجه شده با بوپرنورفین در دوره جنینی  و شیرخورای با گروه کنترل نشان نداد. نتیجه گیری مواجهه با بوپرنورفین در دوره جنینی و شیرخواری احتمالا تاثیری بر عملکرد حافظه فضایی نداشته   هرچند مطالعات بیشتری جهت نشان دادن تاثیر بوپرنورفین بر فعالیتهای شناختی لازم می باشد.